Φ
Φαγητό:
Οι άνθρωποι χρειάζονται λίγα πράγματα - δύο φρούτα, λίγα δημητριακά και γάλα.
Μην παρατρώτε, με άλλα λόγια να είστε φειδωλοί στην τροφή. Οι ασθένειες μπορούν να αναπτυχθούν όταν είναι εμφανείς οι εκδηλώσεις δύσκολων ρευμάτων. (Μορύα, Πύρινος Κόσμος ΙΙ)
Πώς μπορεί κανείς να φανταστεί τον εαυτό του σαν ελεύθερο πνεύμα, αν δεν έχει κατακτηθεί το παροδικό αίσθημα της πείνας;
Σοφά έχει λεχθεί ότι τι φαΐ είναι τα δεσμά του διαβόλου
Φαντασία : η εικονοπλαστική ικανότης ή δύναμη του να σχηματίζει κανείς εικόνες ή νοητικές μορφές. Πρώτον οι μορφές σκέψεις , κατόπιν η επιθυμία για την πραγματοποίηση αυτού που είναι απεικονισμένο. Ο άνθρωπος ενεργώντας ΩΣ ΕΑΝ φέρνει την δημιουργική φαντασία.
Φαντασία(2): είναι μια δημιουργική δραστηριότητα που προκαλεί συγκεκριμένες εσωτερικές μεταβολές. Μπορείς να βασιστείς σ’ αυτή, επειδή είναι μια από τις δυνάμεις που επηρεάζουν την καθαυτή ουσία.
Φαντασία και Ενόραση: …..αφήνοντας την ενόρασή σας ν’ αγωνισθεί με τη σημασία τους – ή αφήνοντας τη φαντασία σας, αν η ενόραση δεν είναι ακόμη δημιουργικά ενεργός· πρέπει πάντοτε να θυμάστε ότι η φαντασία είναι ο σπόρος της ενόρασης, επειδή εκείνο που δεν υφίσταται κάπου στο φανερά πολύπλοκο πλανητικό μας σύστημα, δεν μπορεί κάποιος να το φαντασθεί.
Φαντασία και Ως Εαν: ……ανάδυση της βασικής εκείνης ποιότητας η οποία ενυπήρχε πάντοτε στην καθαυτή επιθυμία: της φαντασιακής ποιότητας της ψυχής που χρησιμοποιεί την επιθυμία κι αποβαίνει σταθερά μια ανώτερη δημιουργική ικανότητα καθώς η επιθυμία μετατοπίζεται σε όλο και υψηλότερες καταστάσεις και οδηγεί σε συνεχώς ανώτερες αντιλήψεις. Η ικανότητα αυτή επικαλείται τελικά τις ενέργειες του νου και ο νους συν τη φαντασία γίνεται με τον καιρό ένας μεγάλος επικλητικός και δημιουργικός πράκτορας. Έτσι η Πνευματική Τριάδα φέρεται σε σχέση με την τριπλή προσωπικότητα.
….Στα αρχικά στάδια του επικλητικού του έργου το όργανο που χρησιμοποιείται είναι η δημιουργική φαντασία. Αυτή του επιτρέπει ευθύς εξ αρχής να δρα ως εάν ήταν ικανός να δημιουργεί έτσι· έπειτα, όταν η ως εάν φαντασιακή συνείδηση δεν είναι πλέον χρήσιμη, αποκτά συνειδητά επίγνωση εκείνου που – με ελπίδα και πνευματική προσδοκία – επεδίωκε να δημιουργήσει· το ανακαλύπτει σαν ένα υπαρκτό γεγονός και γνωρίζει πέρα από κάθε αμφισβήτηση ότι “έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων”.
Φαντασία και παιδιά: H ψυχολογία μπορεί να υπολογίζει σαφώς στην έμφυτη ικανότητα της ανθρώπινης μονάδας να κατανοεί τη χρήση της δημιουργικής φαντασίας και τη χρήση του κατευθυνόμενου σκοπού, αφού συναντάται συχνά ακόμη και στα παιδιά. H ανάπτυξη της αίσθησης της φαντασίας και η εκγύμναση των παιδιών να κάνουν επιλογές (προκειμένου ν’ αναδυθεί στη ζωή τους ο οργανωμένος σκοπός) θα είναι δύο απ’ τα κυρίαρχα ιδεώδη της νέας εκπαίδευσης. H αίσθηση της φαντασίας φέρνει σε δράση τη φαντασία, την αντίληψη της ομορφιάς και την έννοια των υποκειμενικών κόσμων· η δύναμη της επιλογής, με τα επακόλουθά της ως προς το γιατί και για ποιο λόγο και για ποιο σκοπό (αν διδαχθούν συνετά από τα πρώτα χρόνια) θα κάνουν πολλά για τη φυλή, ιδιαίτερα αν την εποχή της εφηβείας η γενική παγκόσμια εικόνα και το παγκόσμιο σχέδιο έλθουν στην προσοχή της αναπτυσσόμενης νοημοσύνης.
Φεστιβάλ του Βεσάκ : Το Φεστιβάλ τον Βεσάκ ή Βαϊσάκα. Αυτό είναι το φεστιβάλ του Βούδδα, του μεγάλου πνευματικού Μεσολαβητή ανάμεσα στο κέντρο όπου η θέληση του Θεού είναι γνωστή και την πνευματική Ιεραρχία. Ο Βούδδας είναι η έκφραση της θείας βούλησης, η ενσωμάτωση του Φωτός κι εκείνος που επισημαίνει το θείο σκοπό. Στη γιορτή αυτή θα εφελκύεται σοφία και κατανόηση και θα επιδιώκεται η εισροή φωτός στις διάνοιες όλων των ανθρώπων. Το Φεστιβάλ αυτό διεξάγεται τη μέρα της Πανσελήνου του Ταύρου. Είναι η μεγάλη γιορτή της Ανατολής που αρχίζει ήδη ν’ αναγνωρίζεται κι απ’ τη Δύση· χιλιάδες Χριστιανών σήμερα τηρούν το φεστιβάλ του Βούδδα….. Τον Βούδδα τη στιγμή που εορτάζεται το Φεστιβάλ του Βεσάκ. Τότε δρα σαν εστιακό σημείο ή σαν “διανομέας της εντύπωσης”· τότε έχει πίσω Του (όσο λίγο κι αν το αντιλαμβάνεσθε) ολόκληρη την εντυπωτική δύναμη των Βουδδών Δράσης, οι Οποίοι είναι ως προς τη Σαμπάλλα ό,τι είναι οι Νιρμανακάγια ως προς την Ιεραρχία……….. θαυμάσιο φεστιβάλ του Βεσάκ που διατηρείται καθολικά στην Ινδία μέχρι τις μέρες μας, οπότε η Ιεραρχία σχηματίζει έναν αγωγό για τη διαβίβαση δύναμης κι ευλογίας από τα επίπεδα στα οποία απαντάται ο Βούδδας. Δρα σαν εστιακό σημείο αυτής της δύναμης και – διοχετεύοντάς την μέσω της Αύρας Του – τη διαχύνει στο ανθρώπινο γένος δια του αγωγού που παρέχεται απ’ τους συναθροισμένους Κυρίους, Διδασκάλους, διαβαθμισμένους μυημένους και μαθητές. O αγωγός αυτός σχηματίζεται με τη χρήση του ήχου και του ρυθμού που χρησιμοποιούνται συγχρόνως. Με την ψαλμωδία ορισμένων μάντραμ δια των αργών, μετρημένων κινήσεων που συνοδεύουν τον ψαλμό, σχηματίζεται το χωνί που φτάνει προς τα πάνω στον επιθυμητό τόπο. Τα γεωμετρικά σχήματα που σχηματίζονται στην ύλη του πεδίου πιο πάνω απ’ το φυσικό (που είναι αποτέλεσμα της γεωμετρικής κίνησης της σύναξης που πραγματοποιείται σ’ αυτό το κέντρο των Ιμαλαΐων) διαμορφώνονται σε θαυμαστές λεωφόρους προσέγγισης του κέντρου ευλογίας για τους ενοίκους, ντέβα ή άλλους, από οποιοδήποτε ιδιαίτερο πεδίο. Για όσους μπορούν να παρατηρήσουν ψυχορατικά τη σκηνή, το κάλλος των γεωμετρικών μορφών είναι απίστευτο και το κάλλος αυτό επιτείνεται από τις ακτινοβόλες αύρες των Μεγάλων Όντων που συναθροίζονται εκεί……Σας καλώ λοιπόν σε ένα μήνα εσώτερης σιωπής, ενδοστρεφούς σκέψης, αυτοελέγχου και διαλογισμού, σε αυτοπαραγνώριση και προσήλωση στην ευκαιρία κι όχι στη δική σας εσώτερη έφεση να επιτύχετε. Σας καλώ να συγκεντρωθείτε στην παγκόσμια ανάγκη για ειρήνη, αμοιβαία κατανόηση και φώτιση και να ξεχάσετε τελείως τις δικές σας ανάγκες – νοητικές, συναισθηματικές και φυσικές. Σας καλώ σε προσευχή και νηστεία, παρότι οι γραμμές στις οποίες θα κινηθεί η αποχή σας είναι δική σας απόφαση. Για τις πέντε ημέρες του διαλογισμού σας καλώ σε μια πληρέστερη “νηστεία”, σε μια αυστηρή σιωπή, σε μια εσώτερη εστίαση, σε μια αγνότητα σκέψης και σε ένα δραστήριο πνεύμα αγαπητικής αγαθότητας που θα σας κάνει έναν αγνό αγωγό. Θα σας ζητήσω επίσης ένα πρακτικό πράγμα. Κάθε βράδυ και κάθε πρωί θα λέτε με όλη την επιθυμία της καρδιάς σας καθώς και με την προσοχή του νου σας τα παρακάτω λόγια. Η ενωμένη τους εκφώνηση θα εγκαθιδρύσει ένα ρυθμό και μια ορμή μεγάλης δυναμικότητας:
Ας φέρουν οι Δυνάμεις του Φωτός φώτιση στο ανθρώπινο γένος.
Ας απλωθεί παντού το Πνεύμα της Ειρήνης.
Είθε να συναντηθούν παντού οι άνθρωποι καλής θέλησης με ένα πνεύμα συνεργασίας.
Είθε η συγχώρεση απ’ όλους τους ανθρώπους να είναι ο βασικός τόνος αυτή την εποχή.
Ας συνοδεύει η δύναμη τις προσπάθειες των Μεγάλων Όντων.
Ας γίνει έτσι και βοήθησέ μας να παίξουμε το ρόλο μας.
Φόβος: Αρνηθείτε να φοβάστε τα οποιαδήποτε αποτελέσματα της ορθής και θετικής δράσης. O φόβος βρίσκεται πίσω από κάθε διαφωνούσα στάση σήμερα κι ο φόβος σκοτώνει την αλήθεια, κρύβει το όραμα κι αναστέλλει την ορθή δράση. O μεγάλος Ηγέτης της Χριστιανικής αυτής εποχής μας προειδοποίησε να μη φοβόμαστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα, αλλά να φοβόμαστε εκείνους που ζητούν να σκοτώσουν την ψυχή.
Φόβος(2): Οποιοσδήποτε δεν μπορεί να προσαρμοσθεί στις συνθήκες της Διδασκαλίας της Γνώσεως ενοικεί στο φόβο. Όταν δει κανείς την αύρα του φόβου διαπιστώνει πόσο παράλογο είναι το συναίσθημα αυτό. Μια τέτοια αύρα όχι μόνο είναι ταραγμένη αλλά πήζει, σα να πάγωσε και στερημένη κραδασμών κρέμεται σα τις αλυσίδες ενός εγκληματία... Πύρινος Κόσμος Ι)
Φόβος, επίθεση , και ΄΄ ισχυρό σημείο ΄΄: ….συνεπώς μαζί με όλους τους μαθητές έχεις σημαδευτεί “για προστασία”, όπως καλείται εσωτερικά. Αυτό δε σημαίνει ότι είσαι απαλλαγμένος από επίθεση και μάλιστα – επειδή είσαι μαθητής – επίθεση και στα τρία σώματα ταυτόχρονα, αλλά σημαίνει ότι μια τέτοια επίθεση δε θα σου προκαλεί κανένα φόβο. Να θυμάσαι πάντα, αδελφέ μου, ότι ο φόβος είναι εκείνος που επιτρέπει την είσοδο των σφαλερών δυναμικοτήτων κι ότι μια τέτοια επίθεση μπορεί να μη στοχεύει στο πιο αδύνατο σημείο σου, αλλά κατά προτίμηση στο πιο ισχυρό· εδώ είναι που πολλοί μαθητές πιάνονται συχνά απροετοίμαστοι κι έτσι υποφέρουν από προσωρινή καθυστέρηση.
Φόβος ( και τρομοκρατία κάθε είδους) : Υπάρχει μειωμένη ζωτικότητα στον κόσμο σήμερα λόγω μιας ψύχωσης του φόβου.
Φόβος του θανάτου: Ένας άλλος φόβος που παρακινεί το ανθρώπινο γένος να θεωρεί το θάνατο σαν συμφορά είναι εκείνος που αποτυπώθηκε απ’ τη θεολογική θρησκεία, ιδιαίτερα τους Προτεστάντες φονταμενταλιστές και τη Ρωμαϊκή Καθολική Εκκλησία – ο φόβος της κόλασης, η επιβολή τιμωριών που είναι συνήθως δυσανάλογες με τα σφάλματα μιας ζωής και του τρόμου που επιβάλλει ένας οργίλος Θεός. Λένε ότι ο άνθρωπος πρέπει να υποβληθεί σ’ όλα αυτά κι ότι δεν υπάρχει διαφυγή παρά με την εξιλαστήρια θυσία. Δεν υπάρχει, όπως ξέρετε, οργίλος Θεός, ούτε κόλαση, ούτε εξιλαστήρια θυσία. Υπάρχει μόνο μια μεγάλη αρχή αγάπης που εμψυχώνει ολόκληρο το σύμπαν· υπάρχει η Παρουσία του Χριστού που υποδεικνύει στην ανθρωπότητα το γεγονός της ψυχής και της σωτηρίας μας από τη ζωντάνια αυτής της ψυχής κι ότι η μόνη κόλαση είναι η ίδια η γη, όπου μαθαίνουμε να πραγματοποιούμε τη σωτηρία μας, ωθούμενοι από την αρχή της αγάπης και του φωτός και παρακινούμενοι απ’ το παράδειγμα του Χριστού και την εσώτερη παρόρμηση των ψυχών μας. Η διδασκαλία για την κόλαση είναι κατάλοιπο της σαδιστικής στροφής που δόθηκε στη σκέψη της Χριστιανικής Εκκλησίας στο Μεσαίωνα και στη λανθασμένη διδασκαλία που βρίσκεται στην Παλαιά Διαθήκη για τον Ιεχωβά, το φυλετικό Θεό των Εβραίων. Ο Ιεχωβά δεν είναι ο Θεός, ο πλανητικός Λόγος, η Αιώνια Καρδιά της Αγάπης που αποκάλυψε ο Χριστός. Καθώς οι λανθασμένες αυτές ιδέες εξαφανίζονται, η έννοια της κόλασης θα σβήσει απ’ την ανάμνηση των ανθρώπων και τη θέση της θα πάρει η κατανόηση του νόμου που κάνει τον κάθε άνθρωπο ν’ απεργάζεται τη δική του σωτηρία στο φυσικό πεδίο, που τον οδηγεί να επανορθώσει τα λάθη τα οποία μπορεί να διέπραξε στις ζωές του πάνω στη Γη και που του επιτρέπει τελικά να “καθαρίσει τον πίνακά του”.
Δεν επιδιώκω εδώ να σας επιβάλω μια θεολογική συζήτηση. Ζητώ μόνο να τονίσω ότι ο σημερινός φόβος του θανάτου πρέπει να δώσει τη θέση του σε μια νοήμονα κατανόηση της πραγματικότητας και ν’ αντικατασταθεί από την αντίληψη της συνέχειας που θα εξαλείψει την ταραχή και θα τονίσει την ιδέα της μίας ζωής και της μίας συνειδητής Οντότητας σε εμπειρίες πολλών σωμάτων.
Μπορεί να δηλωθεί, για να συνοψίσω τη γενική μου πρόταση, ότι ο φόβος και ο τρόμος του θανάτου εδράζεται στην αγάπη της μορφής – της δικής μας μορφής, των μορφών εκείνων που αγαπούμε και της μορφής του οικείου μας περίγυρου και περιβάλλοντος. Αυτός όμως ο τύπος της αγάπης είναι αντίθετος με όλη τη διδασκαλία μας για τις πνευματικές πραγματικότητες. Η ελπίδα του μέλλοντος και η ελπίδα της αποδέσμευσής μας απ’ αυτό τον κακώς θεμελιωμένο φόβο βρίσκεται στη μετατόπιση της έμφασής μας στο γεγονός της αιώνιας ψυχής και στην ανάγκη αυτής της ψυχής να ζει πνευματικά, εποικοδομητικά και θεία μέσα στους υλικούς φορείς.
Φόβος θανάτου και κατάθλιψη: Ο φόβος του θανάτου και της κατάθλιψης αποτελούν για τον άνθρωπο τον Ένοικο στο Κατώφλι την τωρινή εποχή και κύκλο. Αμφότεροι φανερώνουν αισθαντική αντίδραση σε ψυχολογικούς παράγοντες και δεν μπορούν ν’ αντιμετωπισθούν με τη χρήση ενός άλλου παράγοντα όπως είναι το θάρρος. Πρέπει ν’ αντιμετωπισθούν απ’ την παντογνωσία της ψυχής που εργάζεται μέσω του νου – όχι από την παντοδυναμία της. Εδώ βρίσκεται ένας αποκρυφιστικός υπαινιγμός.
Φόβος και θάνατος: Ο φόβος του θανάτου είναι μια απ’ τις μεγάλες ανωμαλίες ή διαστροφές της θείας αλήθειας για την οποία ευθύνονται οι Κύριοι του Κοσμικού Κακού. Όταν στους πρώιμους Ατλάντειους καιρούς αναδύθηκαν από τον τόπο όπου είχαν περιορισθεί κι εξανάγκασαν προσωρινά σε αποχώρηση τη Μεγάλη Λευκή Στοά στα υποκειμενικά επίπεδα, η πρώτη τους μεγάλη πράξη διαστροφής ήταν να ενσπείρουν το φόβο στα ανθρώπινα όντα, αρχίζοντας από το φόβο του θανάτου. Από εκείνη την εποχή oι άνθρωποι έθεσαν την έμφαση στο θάνατο κι όχι στη ζωή και βασανίζονται απ’ το φόβο όλες τις μέρες τους.
Μια απ’ τις αρχικές πράξεις του επανεμφανιζόμενου Χριστού και της Ιεραρχίας θα είναι να εξαλείψουν τον ιδιαίτερο αυτό φόβο και να επιβεβαιώσουν στο νου των ανθρώπων την ιδέα ότι η ενσάρκωση και η λήψη μορφής είναι ο αληθινός τόπος του σκότους για το θείο πνεύμα που είναι ο άνθρωπος· είναι πρόσκαιρος θάνατος για το πνεύμα και φυλάκιση. Οι άνθρωποι θα διδαχθούν ότι η εξέλιξη είναι καθαυτή μια μυητική διαδικασία
…..μόνο επειδή οι άνθρωποι αγαπούν αδόκιμα ότι είναι υλικό και μισούν την απώλεια επαφής με τη μορφική όψη της φύσης φοβούνται το θάνατο.
Φόνος: Το αμάρτημα του φόνου βασίζεται στην πραγματικότητα στο γεγονός ότι παρεμβαίνει στον ψυχικό σκοπό κι όχι πραγματικά στο φόνο ενός ανθρώπινου φυσικού σώματος.
Φόνος – ηγέτες και κατοχή: Πολλές χώρες κυβερνώνται από παράφρονες στην πληρέστερη έννοια της λέξεως. Ποτέ πριν δεν είχε υπάρξει αυτή η εκδήλωση μαζικής κατοχής. Γιατί οι επιστήμονες δεν δίνουν προσοχή σε μια τέτοια συμφορά είναι ακατανόητο! Οι άνθρωποι διαπράττουν εκατομμύρια φόνους. Είναι δυνατόν κανείς να μην αντιλαμβάνεται ότι αυτό είναι ένα θερμοκήπιο κατοχής! (Μορύα, Πύρινος Κόσμος ΙΙ)
Φόνος και άμυνα: Ο προμελετημένος φόνος είναι ένα πράγμα, η άμυνα είναι ένα άλλο. Όταν κάποιος υπόκειται σε επίθεση των σκοτεινών δυνάμεων, είναι αναγκαίο να υπερασπίσει τον εαυτό του. Η σκέψη της άμυνας δεν είναι φόνος. Μερικοί ισχυροποιούν το προστατευτικό τους δίχτυ, εικονίζοντάς το σαν μια ασπίδα. Αλλά η πύρινη καρδιά δεν αυτοπεριορίζεται σε μια ασπίδα. Προβάλλει το σπιράλ του Αγκνι, που αμβλύνει τα πιο κακόβουλα βέλη... (Μορύα, Πύρινος Κόσμος Ι)
Φορέας : Ένα σώμα ή ένας αγωγός για τη διαβίβαση ενός ιδιαίτερου τύπου δύναμης ή ενέργειας, π.χ. ο φυσικός φορέας ή το αστρικό σώμα.
Φοχάτ: Ο ηλεκτρισμός του Σύμπαντος. Πρωταρχικό φώς. Η πάντοτε παρούσα ηλεκτρική ενέργεια. Η καθολική, προωθούσα ζωτική δύναμη, ή σύνθεση των πολλών μορφών των ηλεκτρικών φαινομένων.
Φοχάτ(2) : είναι η θεια σκέψη ή ενέργεια ( Σάκτι) όπως εκδηλώνεται σε κάθε πεδίο του κόσμου. Είναι η αλληλεπίδραση πνεύματος και ύλης . Διαφοροποιείται στα επτά πεδία του συστήματος μας ως Θάλασσα Πυρός , ακάσα ,αθηρ, αηρ, πυρ, αστρικό φως, αιθέρας.
Φύλακες των τεσσάρων μυστικών: Ο Ταύρος- φυλά το μυστικό του φωτός, Δίδυμοι- φυλάν το μυστικό της δυαδικότητας, Ζυγός- φυλά το μυστικό της ισορροπίας, Αιγόκερως φυλά το μυστικό της ίδιας της ψυχής.
Φύλακας Άγγελος : Mια αναλαμπή του “Φύλακα Aγγέλου” ο οποίος είναι η αμυδρή αντανάκλαση του Aγγέλου της Παρουσίας, του Hλιακού Aγγέλου, ο οποίος βαδίζει μαζί με κάθε ανθρώπινο ον από τη στιγμή της γέννησης μέχρι το θάνατο, ενσωματώνοντας τόσο από το διαθέσιμο φως όσο ο άνθρωπος – σε κάθε δεδομένη στιγμή πάνω στην ατραπό της εξέλιξης – μπορεί να χρησιμοποιήσει και να εκφράσει.
Φυλές , πρώτη Μητρική : Ονομάζεται αιθερική , γιατί δε διέθετε σώμα πυκνότερο από το αιθερικό. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για υποφυλες . Εχει εξαφανιστεί από καιρό.
Φυλές , δεύτερη Μητρική : Η Υπερβόρεια, διέθετε φυσικό σώμα και κατοικούσε στα βόρεια του πλανήτη. Έχει εξαφανιστεί από καιρό.
Φυλές , τρίτη Μητρική : Η Λεμουριανή φυλή, που κατοικούσε στο Νότιο Ειρηνικό. Υπάρχουν ακόμα απόγονοι της σε νεγροειδής φυλές.
Φυλές , τέταρτη Μητρική : Οι Άτλαντες που κατοικούσε στην Ατλαντίδα ή Κούσα, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας έχει βυθιστεί. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων της γης ανήκει σε αυτή τη φυλή.( υποφυλες κατά σειρά : Ρμοαχαλ, Τλαβατλι, Τολτέκοι, Τουρανιανοί, Σημιτες, Ακκάδιοι, Μογγολοι)
Φυλές , Πέμπτη Μητρική : η Αρία φυλή, που περιλαμβάνει τα πιο προοδευμένα ανθρώπινα όντα στον πλανήτη( υποφυλες κατά σειρά : Ινδοι, Αριο-Σημιτες, Ιρανιανοι, Κέλτες, Τεύτονες, τώρα εμφανίζεται , δεν έχει εμφανιστεί ακόμα)
Φυλές , Έκτη Μητρική : Θα εμφανιστεί σύντομα . Θα κατοικήσει σε μια ήπειρο που έχει αρχίσει να αναδύεται κομμάτι κομμάτι στον Ειρηνικό.
Φυλές , Έκτη Μητρική(2) :Στη διάρκεια των επόμενων χιλίων ετών θα συμβούν κατακλυσμοί με παγκόσμια φύση , ήπειροι θα σειστούν , χώρες θα ανυψωθούν και θα καταβυθιστούν με αποκορύφωμα τη έντονη υλική καταστροφή που θα παρασύρει τον κόσμο στα τέλη του τετάρτου φυλετικού κλάδου της έκτης υποφυλης. Αϊτή θα εισαγάγει τη νηπιακή έκτη φυλετική ρίζα.
Φυλές , Έβδομη Μητρική : είναι η τελευταία που θα εμφανιστεί σε αυτόν τον κύκλο ή περιστροφή. ( Αρθουρ Παουελ)
Φυλετική ρίζα . Η μυστική δοξασία μας διδάσκει ότι σε αυτή την εξέλιξη ή Γύρο σε αυτό τον πλανήτη η Τζιβάτμα – ανθρώπινη ψυχή – διέρχεται από επτά βασικούς τύπους ή φυλετικές ρίζες . Στην περίπτωση των δυο πρώτων που είναι γνωστές σαν Αδαμιαία και Υπερβόρεια , οι εμψυχούμενες μορφές ήταν αντιστοίχως αστρικές και αιθερικές . Ήταν πελώριες κα αόριστες με χαμηλή κατάσταση εξωστρεφούς συνείδησης που εξασκείτο από μια αίσθηση ( ακοή) που διέθετε η πρώτη φυλή και από τις δυο αισθήσεις που διέθετε η δεύτερη ( ακοή –αφή) .Αλλά στη τρίτη φυλή Λεμουρία αναπτύχτηκε ένα πυκνότερο και περισσότερο ανθρώπινο είδος που τελειοποιήθηκε στη τέταρτη Ατλάντεια φυλή. Η πέμπτη φυλή , η Αρεία διαγράφει τώρα την πορεία της πάνω στη υδρόγειο μαζί με ένα μεγάλο μέρος της τετάρτης φυλής και με μερικά υπολείμματα της τρίτης . Γιατί πρέπει να σημειωθεί πως μολονότι κάθε φυλή γεννά την επόμενη , οι δυο φυλές επικαλύπτονται στο χρόνο και συνυπάρχουν για πολλούς αιώνες . Από τους υπάρχοντες λαούς , οι Τάρτατροι , οι κινέζοι και μογγολοι ανήκουν στην τέταρτη φυλή ενώ οι ιθαγενείς της Αυστραλίας και οι Οττεντότοι στην τρίτη.
Φυλετική ρίζα(2): αναλογεί απλά στους επτά ρόλους που διαδραματίζει ο μικροσκοπικός άνθρωπος . Σε μια φυλετική ρίζα ο Ουράνιος άνθρωπος διάγει απλώς τη ζωή του, απεργάζεται κάποια εμπειρία στο μεγάλο έργο της ανάπτυξης του βούδδι ή της συλλογικής δράσης και στη διαδικασία της βίωσης και της ανάπτυξης παρασύρει στην κραδασμική του ικανότητα όλα τα κύτταρα του σώματος Του(Ντεβαικές ή ανθρώπινες) μέσω των τριών Λόγων.
Φυσικό Σώμα: να συναινέσεις στους περιορισμούς του φυσικού σώματος, που δε χρειάζεται να αυξάνονται κατ’ ανάγκη μέχρι να φτάσεις σε μεγάλη ηλικία και ταυτόχρονα ν’ αρνείσαι ν’ αναγνωρίσεις αυτό το σώμα, έτσι ώστε κατά κανένα τρόπο να μην επιδρά πάνω στη συνείδησή σου με τρόπο που να περιορίζει ή να παρεμποδίζει την αφιερωμένη σου υπηρεσία.
Φυσικό πεδίο: Η Ε.Π.Μπ. λέει αναφορικά με το φυσικό μας πεδίο (το κατώτατο υποπεδίο του κοσμικού φυσικού πεδίου) ότι δεν είναι αρχή κι αυτό ισχύει επίσης για το μεγαλύτερο όλο. Tο πυκνό φυσικό πεδίο είναι ύλη που ρυθμίστηκε από ένα προηγούμενο ηλιακό σύστημα και είναι σχεδόν αυτόματο στην ανταπόκρισή του στις αιθερικές ενέργειες· αυτές συνιστούν τα αιθερικά σώματα όλων των μορφών που δημιουργούνται απ’ αυτή την “άναρχη ουσία”, όπως ονομάζεται αποκρυφιστικά.
Φυτικό βασίλειο και Πράνα: Είναι γνωστό εσωτερικά ότι το φυτικό βασίλειο είναι ο διαβιβαστής κι ο μετασχηματιστής του ζωτικού πρανικού ρευστού στις άλλες μορφές ζωής στον πλανήτη μας. Αυτή είναι η θεία και μοναδική λειτουργία του. Το πρανικό αυτό ρευστό υπό τη μορφή του αστρικού φωτός είναι ο ανακλαστήρας της θείας ακάσα.
Φυτικό βασίλειο και χορτοφαγία: το γεγονός ότι το φυτικό βασίλειο αποτελεί έκφραση τριών ακτίνων ( 2-4-6) ενώ τα υπόλοιπα αποτελούν έκφραση δύο. Μέσω αυτών των τριών το φυτικό βασίλειο έφτασε στην τωρινή του κατάσταση της ανυπέρβλητης ομορφιάς και στον αναπτυγμένο του συμβολισμό του χρώματος. Το φυτικό βασίλειο είναι η εξέχουσα συνεισφορά της Γης μας στο γενικό ηλιακό σχέδιο. Κάθε πλανήτης συνεισφέρει ένα μοναδικό κι εξειδικευμένο μερίδιο στο σύνολο των εξελικτικών προϊόντων και η μοναδική παραγωγή του ιδιαίτερου πλανητικού μας συστήματος είναι το φυτικό βασίλειο….Θα μπορούσε να σημειωθεί εδώ ένα ενδιαφέρον σημείο. Είναι γνωστό εσωτερικά ότι το φυτικό βασίλειο είναι ο διαβιβαστής κι ο μετασχηματιστής του ζωτικού πρανικού ρευστού στις άλλες μορφές ζωής στον πλανήτη μας. Αυτή είναι η θεία και μοναδική λειτουργία του. Το πρανικό αυτό ρευστό υπό τη μορφή του αστρικού φωτός είναι ο ανακλαστήρας της θείας ακάσα. Συνεπώς το δεύτερο πεδίο ανακλάται στο αστρικό πεδίο. Όσοι επιδιώκουν να αναγνώσουν τα ακασικά αρχεία, ή επιχειρούν να εργασθούν ατιμώρητα στο αστρικό πεδίο κι εκεί να μελετήσουν ορθά την αντανάκλαση των γεγονότων στο αστρικό φως, πρέπει αναγκαστικά και ανεξαίρετα να είναι αυστηροί χορτοφάγοι. Αυτή η αρχαία Ατλάντεια παράδοση βρίσκεται πίσω από την επιμονή του χορτοφάγου για την αναγκαιότητα της χορτοφαγικής δίαιτας και δίνει δύναμη και αλήθεια σ’ αυτή την παραίνεση
Φως και διάλυση Γοητείας : Ο εσωτεριστής γνωρίζει ότι σε κάθε άτομο του σώματός του βρίσκεται ένα σημείο φωτός. Γνωρίζει ότι η φύση της ψυχής είναι φως. Επί αιώνες βάδισε με το μέσον του φωτός που παράγεται στους φορείς του, με το φως μέσα στην ατομική ουσία του σώματός του κι επομένως καθοδηγήθηκε από το φως της ύλης. Αργότερα ανακαλύπτει το φως της ψυχής. Αργότερα ακόμη μαθαίνει να συγχωνεύει και να σμίγει το ψυχικό φως με το υλικό φως. Τότε λάμπει σαν Φωτοδότης, επειδή το εξαγνισμένο φως της ύλης και το φως της ψυχής έσμιξαν κι εστιάσθηκαν. Η χρήση του εστιασμένου αυτού φωτός καθώς διαλύει την ατομική γοητεία, διδάσκει στους μαθητές τα αρχικά στάδια της τεχνικής που θα διαλύσει την ομαδική γοητεία και τελικά την παγκόσμια γοητεία
Φώτιση, συμπτωματική ως προς την Υπηρεσία: Ας προχωρήσουμε μαζί, αδελφοί και τσέλα μου, πάνω στην ατραπό της υπηρεσίας· ας μπούμε μαζί στο Φως κι ας διανύσουμε το δρόμο προς την παγκόσμια ειρήνη κι όχι προς την προσωπική φώτιση – η φώτιση είναι αναπόφευκτη αλλά συμπτωματική.
Φως : Tο φως αποκαλύπτει και ακολουθεί πλέον το στάδιο της αποκάλυψης. Tο φως πάνω στο δρόμο παράγει όραση και η όραση παρουσιάζεται σαν:
1. Μια όραση πρώτα απ’ όλα των μειονεκτημάτων. Tο φως αποκαλύπτει τον άνθρωπο στον εαυτό του όπως είναι, ή όπως η ψυχή βλέπει την προσωπικότητα.
2. Μια όραση του επόμενου κατά σειρά βήματος το οποίο όταν γίνει, υποδεικνύει τη διαδικασία που πρέπει ν’ ακολουθηθεί.
3. Μια όραση εκείνων που ταξιδεύουν στον ίδιο δρόμο.
4. Mια αναλαμπή του “Φύλακα Aγγέλου” ο οποίος είναι η αμυδρή αντανάκλαση του Aγγέλου της Παρουσίας, του Hλιακού Aγγέλου, ο οποίος βαδίζει μαζί με κάθε ανθρώπινο ον από τη στιγμή της γέννησης μέχρι το θάνατο, ενσωματώνοντας τόσο από το διαθέσιμο φως όσο ο άνθρωπος – σε κάθε δεδομένη στιγμή πάνω στην ατραπό της εξέλιξης – μπορεί να χρησιμοποιήσει και να εκφράσει.
5. Mια φευγαλέα ματιά (σε υψηλές και σπάνιες στιγμές) του ίδιου του Aγγέλου της Παρουσίας.
6. Σε ορισμένες στιγμές κι όταν θεωρείται αναγκαίο, μια αμυδρή ματιά του Διδασκάλου της ακτινικής ομάδας του ανθρώπου. Αυτή συνήθως υποδιαιρείται σε δύο κατηγορίες εμπειρίας και αιτίων:
α. Στα πρώτα στάδια κι ενόσω βρίσκεται κάτω από την πλάνη και τη γοητεία, αυτό με το οποίο έρχεται σε επαφή είναι ένα όραμα της αστρικής, απατηλής μορφής πάνω στα πεδία της γοητείας και της πλάνης. Δεν πρόκειται επομένως για μια αμυδρή όραση του ίδιου του Διδασκάλου, αλλά του αστρικού Tου συμβόλου, ή της μορφής που δόμησαν οι αφοσιωμένοι μαθητές και οπαδοί Tου.
β. Γίνεται επαφή με τον ίδιο το Διδάσκαλο. Aυτή μπορεί να λάβει χώρα όταν ο μαθητής έχει επιτύχει τις απαιτούμενες ολοκληρώσεις της τριπλής κατώτερης φύσης.
Σ’ αυτή τη στιγμή της “ολοκλήρωσης σαν αποτέλεσμα αποκάλυψης” επέρχεται η συγχώνευση της ακτίνας της προσωπικότητας με την εγωική ακτίνα.
Φως(2): Πρέπει πάντοτε να έχετε κατά νου ότι το μεγάλο θέμα του ΦΩΤΟΣ υπόκειται του όλου πλανητικού μας σκοπού. Η πλήρης έκφραση του τέλειου ΦΩΤΟΣ, νοούμενου αποκρυφιστικά, είναι ο απορροφητικός ζωικός σκοπός του πλανητικού μας Λόγου.
Δεν προωθήσαμε ακόμη την έννοια μέχρι το Κέντρο της Ζωής όπου ενοικεί ο Αρχαίος των Ημερών, ο Αιώνιος Νεανίας, ο Κύριος του Κόσμου, ο Σανάτ Κουμάρα, ο Μελχισεδέκ-Θεός. Όμως απ’ το Κέντρο αυτό κυλά ό,τι ονομάσθηκε Φως της Ζωής, Υπερκόσμιο Φως. Αυτές είναι προς το παρόν κενές λέξεις μέχρι να γνωρίσουμε σαν εκγυμνασμένοι μυημένοι ότι το φως είναι ένα σύμπτωμα και μια έκφραση της Ζωής κι ότι ουσιαστικά, αποκρυφιστικά και κατά έναν πολύ μυστηριώδη τρόπο οι όροι Φως και Ζωή είναι εναλλάξιμοι μέσα στα όρια του πλανητικού αξεπέραστου δακτυλίου. Πέρα απ’ αυτά τα όρια – ποιος ξέρει; Το Φως μπορεί να θεωρηθεί σαν σύμπτωμα, μια αντίδραση στη συνάντηση και την επακόλουθη συγχώνευση πνεύματος και ύλης.
Για να φέρουμε την έννοια πλησιέστερα: μόνο όταν η θέληση της προσωπικότητας και η θέληση της ψυχής προσεγγισθούν – εφελκυόμενες από αγάπη – το φως της ψυχής κυριαρχεί στο υλικό φως της προσωπικότητας.
Φως Πνευματικής Τριάδας: Τη στιγμή που ο μυημένος ή ο μαθητής βλέπει έστω κι αμυδρά το φως της Πνευματικής Τριάδας που καλύπτει και κρύβει τον Κεντρικό Πνευματικό Ήλιο, αντιλαμβάνεται ότι όλα τα άλλα φώτα – εκείνο του ατόμου της ύλης, εκείνο της μορφής κι εκείνο της ίδιας της ψυχής – πρέπει αναπόφευκτα ν’ αμαυρωθούν απ’ την καταπληκτική δόξα και λαμπρότητα που εκπορεύεται απ’ τον ίδιο το Θεό και που νιώθει ότι βρίσκεται σε διαδικασία αποκάλυψης. Απορροφάται – διανοητικά, ενορατικά, πνευματικά και τελικά πραγματικά – στο Φως αυτό. Θα ήθελα εδώ να σας υπενθυμίσω ότι όπως ακριβώς το φως της ψυχής αποκάλυψε στον αγωνιζόμενο ζηλωτή ένα νέο όραμα, έθεσε γι’ αυτόν νέους στόχους, ενίσχυσε όλες τις ποιότητες που βρίσκονται στον εξοπλισμό του και αποκάλυψε το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του ατόμου, έτσι κι αυτό το ακόμη μεγαλύτερο φως αποκαλύπτει στο μυημένο έναν ορίζοντα τόσο απέραντο, ώστε ως τώρα διέφευγε της ικανότητάς του και δεν ήταν ακόμη δυνατό να ιδωθεί από ένα μυημένο του τρίτου βαθμού, τον προικίζει με μια απόκρυφη εποπτεία που μέχρι τώρα δε γινόταν αντιληπτή σαν υπαρκτή – μια εποπτεία που του επιτρέπει να εισδύσει όλο και περισσότερο και να συνεργασθεί με κατανόηση στο σκοπό του Κυρίου του Κόσμου.
Αυτές οι ποιότητες ….αρχίζουν να εκδηλώνονται μόνο σαν τάσεις μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης μύησης, κατά τον ίδιο τρόπο που τα ένστικτα σ’ ένα μικρό παιδί είναι στην πραγματικότητα τα σπέρματα μεταγενέστερων διανοητικών στάσεων και δραστηριοτήτων. ….Το κλειδί για σας βρίσκεται στην κατανόηση των τριών λέξεων – Ευτυχία, Χαρά, Μακαριότητα. Κατανοείτε άραγε όταν μιλάτε για μακαριότητα σε τι διαφέρει από την ευτυχία και τη χαρά; Η μακαριότητα συνδέεται με την πλήρη Ύπαρξη· αφορά την ενδότερη στάση του Όλου.
Φως και κυανό σημείο: οι ζηλωτές· διδάσκονταν το γεγονός του φωτός στο κεφάλι, που αποτελεί την αντιστοιχία της προσωπικότητας στο διαυγές ψυχρό φως στο οποίο αναφέρομαι. Στο καθαυτό κέντρο αυτού του φωτός, όπως πολλοί ζηλωτές γνωρίζουν θεωρητικά ή πρακτικά από μια ασταθή εμπειρία, είναι ένα κέντρο ή σημείο σκοτεινού ινδικού κυανού – κυανού του μεσονυκτίου. Σημειώστε τη σημασία του πράγματος σε σχέση με όσα είπα για τη “σκοτεινή νύκτα”, την ώρα του μεσονυκτίου, την ώρα μηδέν στη ζωή της ψυχής. Αυτό το κέντρο είναι στην πραγματικότητα ένα άνοιγμα, μια θύρα που οδηγεί κάπου, ένας δρόμος διαφυγής, ένας τόπος δια του οποίου η αιχμάλωτη στο σώμα ψυχή μπορεί να προβάλει και να περάσει σε ανώτερες καταστάσεις συνείδησης, χωρίς να παγιδεύεται από τους μορφικούς περιορισμούς· αποκλήθηκε επίσης “χωνί ή αγωγός για τον ήχο”· ονομάσθηκε επίσης η “σάλπιγγα δια της οποίας το διαφεύγον A.U.M. μπορεί να περάσει”. Η ικανότητα χρήσης αυτής της θύρας ή αγωγού επέρχεται με την άσκηση της ευθυγράμμισης· απ’ όπου και η έμφαση που δόθηκε στην άσκηση αυτή σε μια απόπειρα εκγύμνασης των ζηλωτών και μαθητών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου