Μ
Μάγια : Όρος της Βεδαντικής φιλοσοφίας: η άγνοια που εμποδίζει την ενορατική Θέα του Θεού· η Κοσμική Ψευδαίσθηση, εξαιτίας της οποίας το Ένα εμφανίζεται σαν πολλά, το Απόλυτο εμφανίζεται σαν Σχετικό· χρησιμοποιείται επίσης για να δηλώσει την προσκόλληση στα επίγεια.
Μάγια(2). Λέξη Σανσκριτική. «Πλάνη». Ότι ανήκει στο στοιχείο της μορφής ή τού περιορισμού. Το αποτέλεσμα της εκδηλώσεως. Χρησιμοποιείται γενικά με έννοια σχετική, προς δήλωση φαινομένων ή αντικειμενικών εμφανίσεων, που δημιουργούνται από το νου.
Μάγια (3): Η Μάγια αναφέρεται στον κόσμο των φυσικών δυνάμεων στον οποίο κατοικούμε κι αυτόν αφορά ο πρώτος πειρασμός. Η σύγχρονη επιστήμη μας λέει ότι δεν υπάρχει τίποτε ορατό ή αόρατο που να μην είναι ενέργεια κι ότι κάθε μορφή δεν είναι παρά ένα σύνολο ενεργειακών μονάδων σε συνεχή, ακατάπαυστη κίνηση στην οποία πρέπει να προσαρμοσθούμε και στην οποία “ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν”. Είναι η εξωτερική μορφή της Θεότητας και αποτελούμε μέρος της. Η Μάγια έχει ζωτικό χαρακτήρα και γνωρίζουμε λίγα για το αποτέλεσμά της στο φυσικό πεδίο και στο ανθρώπινο ον.
Μάγια και πέπλα: Η μάγια δεν είναι κάτι που πρέπει να καταστραφεί, να διασκορπισθεί, να διαλυθεί ή να εξουδετερωθεί. Η μάγια είναι στην πραγματικότητα μια όψη του χρόνου και υποδηλώνει στο μυημένο τη μάζα των δημιουργικών δυνάμεων με τις οποίες πρέπει να εργασθεί· αυτές παρασύρονται σε μορφική γέννηση και δραστηριότητα κι ενσωματώνουν κατά τη μεταβατική, εφήμερη, τωρινή στιγμή το φαινομενικό σημείο εξέλιξης που έφθασε η ζωή του Θεού. Το έργο του μυημένου που δρα υπό ιεραρχική έμπνευση, είναι να μεταβάλλει τις παρούσες μορφές στις επαρκέστερες μορφές που απαιτούνται από την κατερχόμενη ζωή και τη δυναμική της δραστηριότητα. Ασχολούμαστε συνεπώς με την κατασταλαγμένη όψη της θείας εξελικτικής διαδικασίας. Ασχολούμαστε με τη σχέση του Στρατού της Φωνής προς τον ΗΧΟ που ρυθμίζει την εξέλιξη και με το εποπτικό έργο της Ιεραρχίας καθώς υποστηρίζει το έργο της ψυχής που βρίσκεται μέσα σ’ όλες τις μορφές – που δομήθηκαν απ’ το Στρατό της Φωνής κι απ’ τους ντέβα στις πυκνές τάξεις τους.
Υπάρχουν τέσσερις πέπλοι της μάγια, κατασκευασμένοι αναγκαστικά από επτά δυνάμεις κι αυτές παράγουν την πραγματική και φαινομενική όψη (σε χρόνο και χώρο) της Μεγάλης Πλάνης στις τρεις μορφές της, πλάνη, γοητεία και μάγια.
Ο ζηλωτής πρέπει να εργάζεται πάντα από έξω προς τα μέσα και πρέπει να προσπαθεί να διευθύνει τη ζωή του από πάνω προς τα κάτω, αν πρόκειται να κυριαρχήσει αυτές τις δυνάμεις κι όχι να τον ελέγχουν.
Μάγια και Αρχή Διαμάχης(4ηΑκτίνα): Μάγια που είναι το όνομα του παμπεριεκτικού αυτού αποτελέσματος που κατακλύζει τον άνθρωπο που είναι βυθισμένος σε κάθε είδους υλισμό κι έχει συνεπώς υπερνικηθεί (από τη σκοπιά της ψυχής) απ’ τη ζωή στους τρεις κόσμους. Η Αρχή της Διαμάχης, λανθάνουσα σε κάθε άτομο ουσίας, προκαλεί πρώτα απ’ όλα διαμάχη, έπειτα απάρνηση και τελικά χειραφέτηση· προκαλεί πόλεμο στη μια ή άλλη μορφή, έπειτα απόρριψη και τελικά απελευθέρωση. Η αρχή αυτή, όπως μπορείτε καλά να δείτε, συνδέεται στενά με το νόμο του Κάρμα·
ΜαγιάβιΡούπα. (Λέξη Σανσκριτική, σημαίνει «Απατηλή μορφή»). Είναι το σώμα της εκδηλώσεως πού δημιουργεί ό μύστης, με δράση τής θελήσεώς του προς χρήση του στους τρείς κόσμους. Αυτό δεν έχει υλική σχέση με το φυσικό σώμα. Είναι πνευματικό και αιθερικό και περνά από παντού, χωρίς να συναντά καμία δυσκολία. Διαπλάθεται διά της δυνάμεως τού κατώτερου νου από τον ανώτατο τύπο αστρικής ύλης. Είναι το σώμα της προσωρινής εκδήλωσης που δημιουργεί περιστασιακά ο μύστης μέσω της δύναμης τη θέλησης και στο οποίο λειτουργεί προκειμένου να κάνει ορισμένες επαφές στο φυσικό επίπεδο και να αναλάβει ορισμένο έργο για τη φυλή.
Μαγιαβιρούπα(2): ….μορφής που χρησιμοποιεί ο Διδάσκαλος για να εκτελέσει το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων. Η μορφή αυτή μπορεί να είναι είτε η πρόσκαιρη προσωπικότητά Του, που απέκτησε πάνω στις κανονικές γραμμές της ενσάρκωσης, είτε η ειδικά δημιουργημένη μορφή στην οποία οι Θεοσοφιστές δίνουν το τεχνικό αλλά ενοχλητικό όνομα “μαγιαβιρούπα”. Είναι η “αληθινή μάσκα που κρύβει το ακτινοβόλο φως και τη δυναμική ενέργεια ενός αποκαλυφθέντος Υιού του Θεού”. Αυτός είναι ο εσωτερικός ορισμός που σας προσφέρω.
Μαθητής : δηλώνει την επίτευξη ενός ορισμένου επιπέδου συνειδήσεως από τον ζηλωτή του οποίου ο μοναδικός σκοπός είναι να ζει και να δρα σαν ψυχή και να υπηρετεί το Σχέδιο.
Μαθητής( ορισμός) : Ένας μαθητής είναι κάποιο άτομο που, πάνω απ’ όλα, δεσμεύεται να κάνει τρία πράγματα:
- Να υπηρετεί την ανθρωπότητα.
- Να συνεργάζεται με το Σχέδιο της Ιεραρχίας όπως το αντιλαμβάνεται και όσο καλύτερα μπορεί.
- Να αναπτύξει τις δυνάμεις της ψυχής, να επεκτείνει τη συνείδησή του και να ακολουθεί την καθοδήγηση του ανώτερου εαυτού και όχι τις προσταγές του τριπλού κατώτερου εαυτού.
Η Μαθητεία είναι μια λέξη σε συνεχή χρήση μεταξύ των ζηλωτών στον κόσμο, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση. Η Μαθητεία θα μπορούσε να οριστεί ως το τελικό στάδιο της ατραπού της εξέλιξης. Είναι το στάδιο στο οποίο ένας άνθρωπος δεσμεύεται με γνώση του να επιβάλει τη θέληση της ψυχής (που είναι ουσιαστικά η θέληση του Θεού) επάνω στη χαμηλότερη φύση. Πάνω σε αυτή την ατραπό υποβάλλει τη θέληση του Θεού επάνω στη χαμηλότερη φύση. Πάνω σε αυτή την ατραπό υποβάλλει τον εαυτό του σε μια εκπαιδευτική διαδικασία μέσω μιας συστηματοποιημένης και εφαρμοσμένης πειθαρχίας, παράγοντας μια γρηγορότερη ανάπτυξη της δύναμης και της ζωής της ψυχής.
Μαθητής και φιλοδοξία ηγεσίας: Η προθυμία να εργασθούν σε μια ομάδα σαν ακέραιο τμήμα της ομάδας και να μην έχουν καμία ιδέα προσωπικής φιλοδοξίας ή επιθυμία να γίνουν αρχηγοί. Όταν υπάρχει αυτή η επιθυμία να γίνει αρχηγός, αυτός ο μαθητής αυτόματα (αν και μόνο προσωρινά) στερείται του δικαιώματος για την ιδιαίτερη αυτή προσπάθεια. Mπορεί ακόμη να κάνει καλό έργο, αλλά θα είναι δευτερεύον έργο και θα συνδέεται στενότερα με την παλιά εποχή παρά με το έργο του Nέου Oμίλου Yπηρετών του Kόσμου.
…Σας καλώ σε υπηρεσία, αλλά θα σας υπενθύμιζα ότι η υπηρεσία που συζητήθηκε εδώ θα είναι εφικτή μόνο όταν έχουμε ένα καθαρότερο όραμα του στόχου του διαλογισμού και μάθουμε να διατηρούμε στη διάρκεια της ημέρας τη στάση του εσώτερου πνευματικού προσανατολισμού. Kαθώς μαθαίνουμε να σβήνουμε και να εξαλείφουμε απ’ τη συνείδησή μας τον εαυτό μας σαν κεντρική φιγούρα στο δράμα της ζωής μας, τότε και μόνο τότε μπορούμε να αρθούμε στο ύψος των πραγματικών μας δυνατοτήτων σαν υπηρετών του Σχεδίου.
ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΕΣ
1η Ακτίνα............... Δύναμη .... Ενέργεια.. Δράση Ο Αποκρυφιστής
2η Ακτίνα............... Συνείδηση. Διεύρυνση.. Μύηση Ο αληθινός Ψυχικός
3η Ακτίνα............... Προσαρμογή.............. Ανάπτυξη Εξέλιξη Ο Μάγος
4η Ακτίνα............... Κραδασμός................ Ανταπόκριση Έκφραση Ο Καλλιτέχνης
5η Ακτίνα............... Νοητικότητα.............. Γνώση Επιστήμη Ο Επιστήμων
6η Ακτίνα............... Αφοσίωση Αφαίρεση Ιδεαλισμός Ο Οπαδός
7η Ακτίνα............... Ψαλμός..... Μαγεία.... Τελετουργία Ο Τελετουργός
Μαθητές και πεπρωμένο ανθρωπότητας : Η ανθρωπότητα είναι εκείνη που καθορίζει το πεπρωμένο της. Oι μαθητές απλώς δείχνουν το δρόμο, υποδεικνύουν το όραμα, δίνουν ένα αναγκαίο παράδειγμα και τονίζουν τα αρχαία ορόσημα.
1. O μαθητής δεν υποκινείται από οποιαδήποτε επιθυμία να εξωτερικεύσει την Ιεραρχία ή να δει το Άσραμ με το οποίο συνδέεται, να λειτουργεί φυσικά στο εξωτερικό πεδίο. Μπορεί να μην έχει καμιά επίγνωση της ιεραρχικής αυτής πρόθεσης. Αν έχει επίγνωση του υποκείμενου αυτού σκοπού, είναι εντελώς δευτερεύουσα στη συνείδησή του. Το καλό της ανθρωπότητας κι ένα σταθεροποιημένο πνευματικό μέλλον για το ανθρώπινο γένος είναι τα κύρια κίνητρα της ζωής του.
2. O μαθητής έχει μια αυστηρά ανθρωπιστική αντίληψη. Εργάζεται για τη Μία Ανθρωπότητα κι αν έχει επίγνωση της πιθανότητας να συνδέεται με την Ιεραρχία, η αφοσίωσή του, η υπηρεσία του και η πρόθεση της ζωής του κατευθύνονται ολοκληρωτικά στην υπόθεση της ανθρώπινης βελτίωσης. Σ’ αυτή τη στάση μοιάζει με τους Διδασκάλους στους Oποίους η κατευθυντήρια γραμμή της ζωής δεν είναι οι ιεραρχικές δυνατότητες, αλλά η προσκόλληση στους σκοπούς της Σαμπάλλα, στη δράση, στις σχέσεις και στο Σχέδιο για όλες τις ζωντανές μονάδες στους τρεις κόσμους.
3. Η ενόραση του μαθητή είναι άγρυπνη και δραστήρια· οι νέες ιδέες και οι ζωτικές νέες έννοιες βρίσκονται στο προσκήνιο του νου του. Σχεδόν αυτόματα αποκηρύσσει την αντιδραστική και συντηρητική σκέψη του παρελθόντος και – χωρίς φανατισμό κι ακατάλληλη έμφαση – ζει, μιλά και καθοδηγεί πάνω στις νέες γραμμές των ορθών ανθρώπινων σχέσεων.
4. O μαθητής που απασχολείται με τα ιεραρχικά σχέδια του μέλλοντος, έχει έναν πλήρως ανοιχτό νου όσον αφορά την ανάπτυξη των αληθινών ψυχικών δυνάμεων. Αποδοκιμάζει κι αναχαιτίζει κάθε αρνητική συνθήκη και μορφή σκέψης καθώς έρχεται σε επαφή μαζί τους στο περιβάλλον του, αλλά ενθαρρύνει την ανάπτυξη όλων των μορφών της ανώτερης αισθητήριας αντίληψης που διευρύνει την ανθρώπινη συνείδηση κι εμπλουτίζει το περιεχόμενό της.
5. Ανάλογα με την ιεραρχική του θέση θα γίνει αυξανόμενα ένας αγωγός δύναμης στον κόσμο. Η ασραμική του ζωή θα βαθαίνει καθώς θα αναπτύσσεται η παγκόσμια υπηρεσία του. Η δήλωση της Βίβλου (ή καλύτερα η προτροπή) “το υπολειφθέν ρίζαν κάτω και ποιήσει καρπόν άνω” έχει γι’ αυτόν μια βαθιά αποκρυφιστική σημασία.
Μαθητές με Αποστολή-2- (δίχως επίγνωση ότι είναι μαθητές): Οι μαθητές αυτοί μπορεί να έχουν συνείδηση ότι η προσπάθειά τους και η σκέψη τους αποτελούν τμήμα μιας προωθημένης εξελικτικής προσπάθειας· σ’ αυτό το μέτρο έχουν συνείδηση μιας αποστολής, αλλά η αξία αυτής της στάσης είναι ότι τους συσχετίζει στη συνείδηση με πολλούς άλλους που υποκινούνται παρόμοια και έχουν συνείδηση ενός παρόμοιου οράματος. Είναι βέβαια συνετό να θυμάστε ότι όλοι αυτοί οι μαθητές είναι έκδηλοι ακτινικοί τύποι και είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες με την ανώτατη έννοια της λέξης. Θα εργασθούν στη γη σαν προσωπικότητες υψηλού βαθμού, κάτω από την κρούση ισχυρών κινήτρων που εκπορεύονται από την ψυχή καθώς ανταποκρίνεται στην εντύπωση απ’ το Άσραμ, όμως γι’ αυτό δε γνωρίζουν τίποτε στο φυσικό τους εγκέφαλο κι ενδιαφέρονται ελάχιστα. Μέρος της αποτελεσματικότητας της υπηρεσίας τους οφείλεται στο γεγονός ότι δεν ασχολούνται με την ψυχική επαφή και με την ιδέα της ακαδημαϊκής υπηρεσίας. Τα μάτια τους είναι στραμμένα στο έργο που πρέπει να γίνει, η καρδιά τους είναι με τους συνανθρώπους τους και τα χέρια τους είναι απασχολημένα με τις μεθόδους, τις τεχνικές και τις πρακτικές που θα ανυψώσουν ολόκληρο το επίπεδο της προσπάθειας στο επιλεγμένο πεδίο τους. Απ’ όπου και η αναπόφευκτη επιτυχία τους.
Μαθητές και θέληση: Ένα από τα καθήκοντα όλων των μαθητών είναι η εφέλκυση της όψης θέληση της ψυχής· η θέληση είναι συνήθως ήρεμη στις ανώτερες όψεις της μέχρι τη στιγμή που ο άνθρωπος θα βαδίσει την Ατραπό της Μαθητείας…… Κανείς άνθρωπος δε λαμβάνει μύηση προτού αναπτυχθεί η ενδόμυχη θέλησή του και προτού αφιερωθεί στην υπηρεσία του Σχεδίου, που είναι η υπηρεσία της ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας.
Μαθητές και εξωτερική υπηρεσία: ΄΄ Ο δρόμος προς το εσωτερικό Ιερό είναι ο δρόμος της εξωτερικής υπηρεσίας ΄΄ .
Μαθητές και χρόνος: Προσπαθώ να σας σώσω από παρόμοια λάθη, γιατί ο χρόνος είναι μεγάλος παράγοντας στην υπηρεσία. Για τις μάζες της ανθρωπότητας ο χρόνος δεν έχει πολύ μεγάλη σημασία· αλλά για τους υπηρέτες της φυλής σημαίνει πολλά. Μη χάνετε λοιπόν χρόνο σε αδικαιολόγητη αυτοανάλυση, αυτοϋποτίμηση ή αυτοάμυνα. Προχωρήστε με διάκριση όσον αφορά την ανέλιξή σας και με αγάπη και κατανόηση όσον αφορά τον όμιλό σας.
Μαθητές και υπερευαισθησία : Οι μαθητές χάνουν τόσο πολύ χρόνο σε στενοχώρια για τα λόγια, τις σκέψεις και τις πράξεις των άλλων μαθητών κι έτσι χάνεται χρόνος που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί πιο εποικοδομητικά. Μήπως δεν ξέρεις ότι τα λεπτά γίνονται ώρες καθώς ο μαθητής παλεύει με τον εαυτό του για να ανακτήσει την ισορροπία; Ρώτησε την Α.Α.Μπ. Ξέρει τη σημασία των χαμένων αυτών ωρών και μπορεί να σε βοηθήσει σ’ αυτό. Θυμήσου ακόμη, αδελφέ από παλιά, ότι όλα τα βάσανα πάνω στη γραμμή της υπερευαισθησίας δείχνουν εγωκεντρισμό κι αυτός με τη σειρά του αντιστρατεύεται την αναγκαία περιεκτικότητα που τελικά θα κάνει επιτυχές το ομαδικό αυτό έργο στην υπηρεσία. Το τονίζω αυτό, γιατί χρειάστηκε να παλέψεις πάνω σ’ αυτές τις γραμμές τους τελευταίους έξι μήνες· η κύρια αδυναμία σου είναι αυτή η ευαισθησία που οδηγεί σε μια αδικαιολόγητη εστίαση πάνω στο μικρό εαυτό.
Μαθητές (ζηλωτές), εμποδίζουν την εμφάνιση του Χριστού: Ο Χριστός υποφέρει όμως περισσότερο από εκείνους στο δικό Του οίκο παρά από εκείνους στον έξω κόσμο· το έργο Του εμποδίζεται περισσότερο απ’ τον προχωρημένο ζηλωτή παρά απ’ το νοήμονα στοχαστή. Δεν ήταν η σκληρότητα του εξωτερικού κόσμου των ανθρώπων που προξένησε βαθιά θλίψη στον Χριστό· ήταν οι μαθητές Του συν η μαζική θλίψη της ανθρωπότητας……εκατομμύρια βιβλίων εξάλειψαν τα ζωντανά λόγια του Χριστού· τα επιχειρήματα και οι συζητήσεις των ιερέων έσβησαν το φως που έφερε ο Βούδδας και η αγάπη του Θεού, όπως αποκαλύφθηκε στη ζωή του Χριστού, λησμονήθηκε καθώς οι άνθρωποι φιλονικούσαν για έννοιες, φράσεις και λέξεις. Στο μεταξύ οι άνθρωποι αγωνιούσαν, λιμοκτονούσαν, υπέφεραν, ζητούσαν βοήθεια και καθοδήγηση και όντας ανικανοποίητοι, έχαναν την πίστη τους.
Ένα άλλο άλλοθι που οδηγεί σε αδράνεια, είναι ο φόβος που έχουν οι άνθρωποι να μιλούν σε άλλους για τα πράγματα της Βασιλείας του Θεού· φοβούνται ότι θα τους αποκρούσουν ή θα τους θεωρήσουν ιδιόρρυθμους ή ενοχλητικούς. Επομένως σιωπούν, χάνουν ευκαιρίες και ποτέ δεν ανακαλύπτουν πόσο έτοιμοι είναι οι άνθρωποι για να συζητήσουν την πραγματικότητα, για την παρηγοριά και την ελπίδα που μπορεί να φέρει η σκέψη της επιστροφής του Χριστού, ή για το μερισμό του πνευματικού φωτός. Είναι ουσιαστικά μια μορφή πνευματικής δειλίας, αλλά είναι τόσο διαδεδομένη ώστε ευθύνεται για την απώλεια εκατομμυρίων ωρών στην υπηρεσία του κόσμου.
Είναι ουσιώδες ν’ αναγνωρίσουν όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι ότι στον τόπο όπου βρίσκονται τώρα, μεταξύ των ανθρώπων που είναι οι σύντροφοί τους και με τον ψυχολογικό και φυσικό εξοπλισμό με τον οποίο είναι προικισμένοι, μπορούν και πρέπει να εργασθούν.
Μαθητές και διανοούμενοι: Η θέση και η ευθύνη των διανοούμενων δεν έχει ακόμη πλήρως εκτιμηθεί, ούτε έχουν επωμισθεί αληθινά το καθήκον τους ή αναγνωρίσει την καθορισμένη του σπουδαιότητα. Το έργο τους και η από μέρους τους παρουσίαση του ιδανικού στις μάζες των ανθρώπων παντού δεν αφορά το μαθητή. Το έργο του βρίσκεται κυρίως με τον προχωρημένο, πρωτοπόρο στοχαστή κι όχι με τις αιτούμενες μάζες. Θα σας ζητούσα να το θυμάστε αυτό.
Μαθητές και Παγκόσμια ανάγκη: Προσπάθησε να συντονισθείς με την παγκόσμια ανάγκη νοητικά κι όχι συναισθηματικά· πρόσθεσε στην υπηρεσία σου στο διαλογισμό εκείνο που μπορεί να βοηθήσει πρακτικά στη φρικτή αυτή παγκόσμια επείγουσα ανάγκη. Το πρόβλημα όλων των μαθητών σήμερα είναι να επιδείξουν επιτυχή δραστηριότητα στο επιλεγμένο έργο τους ως χρήσιμων πολιτών και στο επάγγελμα της ζωής τους κι όμως ταυτόχρονα να προσθέσουν σ’ αυτή με οποιοδήποτε κόστος μια πρακτική ζωή υπηρεσίας.
Μολονότι ο Σανάτ Κουμάρα δεν είναι φυσιολογικά ενήμερος για τον ατομικό μαθητή ή ζηλωτή, έχει επίγνωση της μαζικής τους επίδρασης, ποιότητας ή κατάστασης. Η επαφή και η σχέση βασίζονται στην κραδασμική αντίδραση και η δυναμικότητα του ενωμένου κραδασμού των μαθητών και των ζηλωτών του κόσμου είναι σήμερα – για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία – αρκετά ισχυρή να προσεγγίσει τη Σαμπάλλα. Αυτό είναι ένα νέο και πολύ ενδιαφέρον γεγονός
Μαθητών σφάλματα : Ένα απ’ τα κύρια σφάλματα των μαθητών σήμερα είναι ότι δίνουν πολύ μεγάλη προσοχή στα ελαττώματα, τα σφάλματα και τις δραστηριότητες των άλλων μαθητών και πολύ λίγη προσοχή στη δική τους εκπλήρωση του νόμου της αγάπης και στο δικό τους ντάρμα και έργο. Mια δεύτερη αποτυχία των μαθητών (και ιδιαίτερα των εργαζόμενων και αποδεγμένων μαθητών στον κόσμο την εποχή αυτή) είναι η εσφαλμένη ομιλία που μεταδίδει διφορούμενα νοήματα και υποκινείται από επίκριση ή από μια ατομική επιθυμία για λάμψη. Σε παλιότερες εποχές στο νεόφυτο επιβαλλόταν μια παρατεταμένη σιωπή. Δεν επιτρεπόταν η ομιλία. Εντυπωνόταν η αναχαίτιση της φυσικής εκστόμισης εσφαλμένων λέξεων και ιδεών, λόγω ανεπαρκούς γνώσης. Σήμερα ο νεόφυτος πρέπει να μάθει το ίδιο μάθημα της προσοχής στην προσωπική τελειότητα και στο προσωπικό έργο με το μέσον την εσώτερης εκείνης σιωπής που πλανάται πάνω από το μαθητή και τον αναγκάζει να δίνει προσοχή στη δική του εργασία κι ενασχόληση, αφήνοντας τους άλλους ελεύθερους να κάνουν το ίδιο κι έτσι να μάθουν το μάθημα της εμπειρίας. Μεγάλο μέρος της τωρινής ορθής δραστηριότητας παρεμποδίζεται από την αλληλεπίδραση της ομιλίας μεταξύ των μαθητών και πολύς χρόνος χάνεται με τις λεκτικές συζητήσεις για το έργο και τις δραστηριότητες άλλων μαθητών. H ανθρωπότητα σαν σύνολο χρειάζεται την εποχή αυτή τη σιωπή όσο ποτέ άλλοτε· χρειάζεται χρόνο για να στοχασθεί και την ευκαιρία να νιώσει τον παγκόσμιο ρυθμό. Oι σύγχρονοι μαθητές, αν πρόκειται να κάνουν το έργο τους με τον επιθυμητό τρόπο και να συνεργασθούν σωστά με το Σχέδιο, χρειάζονται την εσώτερη εκείνη στοχαστική ηρεμία που με κανένα τρόπο δεν αποκλείει την έντονη εξωτερική δραστηριότητα, αλλά πράγματι τους απαλλάσσει από τις λεκτικές επικρίσεις, τις πυρετώδεις συζητήσεις και τη συνεχή απασχόληση με το ντάρμα, τα κίνητρα και τις μεθόδους των συμμαθητών τους.
Μαθητής, στη γη: Tο άτομο στο δρόμο για πλήρη συντονισμό και έκφραση, εμφανίζεται στη σκηνή της ζωής. H οντότητα που έχει αυτεπίγνωση προβάλλει σε φυσική ενσάρκωση. O ηθοποιός εμφανίζεται στη διαδικασία εκμάθησης του ρόλου του· κάνει το ντεμπούτο του και προετοιμάζεται για την ημέρα της πλήρους έμφασης στην προσωπικότητα. H ψυχή προβάλλει στην πυκνή μορφή και στο κατώτατο πεδίο. O εαυτός αρχίζει το ρόλο της σταδιοδρομίας του που εκφράζεται δια της ιδιοτέλειας, οδηγώντας τελικά στην υπέρτατη ανιδιοτέλεια. H χωριστική οντότητα αρχίζει την προετοιμασία της για την ομαδική αντίληψη. Ένας Θεός βαδίζει στη γη, συγκαλυμμένος από τη σάρκινη μορφή, την επιθυμητική φύση και το ρευστό νου. Eίναι προσωρινά λεία της πλάνης των αισθήσεων και είναι προικισμένος με μια νοητικότητα που πρώτιστα εμποδίζει και αιχμαλωτίζει, αλλά τελικά αποδεσμεύει και απελευθερώνει.
Μαθητής και αρχάριος: Μερικοί πολύ ειλικρινείς οπαδοί και πολλά υποσχόμενοι υποψήφιοι είναι τόσο απορροφημένοι με τη μορφή και την πειθάρχησή της ώστε δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στην ψυχική διεύρυνση. Ενδιαφέρονται τόσο πολύ με τις αντιδράσεις τους στην αυτοεπιβαλλόμενη πειθαρχία ή με την ικανότητά τους να συμμορφώνονται ή την αποτυχία τους να δέχονται την πειθαρχία, ώστε οι πνευματικές αλήθειες – που επιζητούν είσοδο στις καρδιές τους – αποτυγχάνουν να εισέλθουν. Η μετριοπάθεια σ’ όλα τα πράγματα, η συνετή χρήση όλων των μορφών συντήρησης και η αυτοπαραγνώριση είναι το σημάδι του μαθητή αλλά όχι του αρχάριου.
“οι μικρότεροι κανόνες είναι κανόνες χρόνου και χώρου και δεν μπορούν να συγκρατούν τον όμιλο”.
οι φυσικές πειθαρχίες έχουν την αξία τους στα αρχικά στάδια και μεταδίδουν μια αίσθηση αναλογίας και μια επίγνωση των ελαττωμάτων και των περιορισμών. Έχουν τη θέση τους σε χρόνο και χώρο κι αυτό είναι όλο.
Μακρόκοσμος: Κυριολεκτικά το μεγάλο σύμπαν, ή ο Θεός πού εκδηλώνεται διά του σώματός Του, του ηλιακού συστήματος.
Μάνας ή Μανασικό Στοιχείο: Κυριολεκτικά, ο Νους, η νοητική ικανότητα· εκείνο πού διακρίνει τον άνθρωπο από το απλό ζώο. Είναι το στοιχείο πού ατομικοποιεί· εκείνο πού επιτρέπει στον άνθρωπο να γνωρίζει ότι υπάρχει, αισθάνεται και γνωρίζει. Σε μερικές σχολές διαιρείται σε δύο μέρη τον ανώτερο ή τον αφηρημένο νου και τον κατώτερο ή συγκεκριμένο νου.
Μανασαντέβα: οι κύριοι της Φλόγας, που ενεργοποιούνται με δύναμη από το Κοσμικό Νοητικό πεδίο .Ενσωματώνουν στη σωματική τους φύση τη θέληση ή το σκοπό του Λόγου και είναι τα κοσμικά πρωτότυπα των ηλιακών αγγέλων μας .
Μανασαπούτρα : Βλέπε Ηλιακοί Άγγελοι
Μανού : αυτός που προΐσταται στην εξέλιξη των φυλών . Είναι ο ιδεώδης άνθρωπος. Οφείλει να εργαστεί με τις μορφές διαμέσω των όποιων πρέπει να εκδηλωθεί το Πνεύμα, καταστρέφει και ανοικοδομεί.
μάντρα: Ιερά σανσκριτικά Κείμενα (κυρίως Βεδικά)· επίσης οι ιερές λέξεις, ονόματα και συλλαβές, που χρησιμοποιούνται στην τζάπα, την αδιάκοπη επανάληψη ενός μαντρα με σκοπό την κάθαρση του νου.
Μάντραμ. Στίχοι από τις Βέδες. Από έννοια εξωτερική ‚ένα μάντραμ (ή η ψυχική ιδιότητα η δύναμη η οποία μεταδίδει την αντίληψη ή τη σκέψη), είναι το αρχαιότερο τμήμα των Βεδών, το δεύτερο μέρος των οποίων αποτελείται από τις Βραχμάνα. Στην εσωτερική φρασεολογία μάντραμ είναι ο λόγος πού έγινε σάρκα, ή πού αντικειμενικά έγινε διά μέσου θείας μαγείας. Μία διατύπωση λέξεων ή συλλαβών με ρυθμική διάταξη, έτσι ώστε, κατά την εκφώνηση να γεννιούνται ορισμένοι κραδασμοί.
Μάντραμ(2): είναι συνδυασμός ήχων , λέξεων και φράσεων οι οποίες με την ικανότητα ορισμένων ρυθμικών επιδράσεων επιτυγχάνουν αποτελέσματα που θα ήταν αδύνατα χωρίς αυτές. Το ιερότερο από όλα τα ανατολικά μάντρα που δόθηκαν ως τώρα στο κοινό είναι εκείνο που ενσωματώνεται στις λέξεις ΄΄ Ομ μάνι πάντμε χουμ΄΄. Κάθε συλλαβή αυτής της φράσης έχει μια μυστική δυναμικότητα και στη ολότητα της έχει επτά έννοιες και μπορεί να επιφέρει επτά διαφορετικά αποτελέσματα. . Η δυναμικότητα ενός μάντρα εξαρτάται από το σημείο εξέλιξης του ανθρώπου που το χρησιμοποιεί……. Σε όλα αυτά τα μάντρα η δυναμικότητα εξαρτάται από τον ήχο και το ρυθμό και από τη έμφαση που μεταφέρετε στης συλλαβές όταν εκφέρονται και ψάλλοντα . Εξαρτάται επίσης από τη ικανότητα του ανθρώπου που τα χρησιμοποιεί να οραματίζεται και να θέλει το επιθυμητό αποτέλεσμα .
Μανού:. Το αντιπροσωπευτικό όνομα τού μεγάλου Όντος, το ‘Οποίο είναι ο Ηγέτης, ό πρωταρχικός γεννήτορας και αρχηγός της ανθρώπινης φυλής. Αφορά μια τάξη διοικουσών Διανοιών σε διάφορες βαθμίδες. Υπάρχει έτσι ο Μανού ενός συστήματος( επτά αλυσίδες) Μανου μιας Αλυσίδας , ο Μανου μιας Περιστροφής, Ο Μανου μιας σφαίρας, ο Μανου μιας Μητρικής φυλής.
Μανβατάρα. Περίοδος δράσεως, σε αντιδιαστολή προς μια περίοδο αναπαύσεως, ανεξαρτήτως ειδικού μήκους Κύκλου. Συχνά χρησιμοποιείται προς δήλωση μιας περιόδου πλανητικής δράσεως και των επτά φυλών της( Γύρο).
Μαντρίκασάκτι : Η δύναμη ή η απόκρυφη ισχύς μυστικών λέξεων, ήχων, αριθμών ή γραμμάτων στους Μάντρα(επικλήσεις).
Μαρτυρία: Ούτε η καλοσύνη ούτε η εξυπνάδα μονάχα οδηγούν σε Εμάς . Χρειάζεται η μαρτυρία της πνευματικότητας. ( Μορύα)
Μαύρη Στοά, Ίδρυση της: Η επιθυμία είναι η κατώτατη αντανάκλαση στην ανθρώπινη συνείδηση της όψης θέληση.
Ο δυναμικός αυτός κραδασμός της επιθυμίας εφελκύσθηκε από ανθρώπους (στην πρώιμη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας) που δεν είχαν προς το παρόν κανένα είδος πνευματικής όρασης· ήταν καθαρά υλιστές στις ενστικτώδεις αντιδράσεις τους (και σωστά την ιδιαίτερη εκείνη εποχή) και οι αντιδράσεις αυτές προσέλκυσαν την προσοχή ορισμένων καθαρά κακοποιών ενεργειών ή Όντων. Τα Όντα αυτά επωφελήθηκαν της κατάστασης για να ικανοποιήσουν την επιθυμία τους για δύναμη – πάλι μια διαστροφή της θέλησης ή πρώτης όψης. Έτσι ιδρύθηκε η Μαύρη Στοά. Τρεφόταν απ’ την ανθρώπινη επιθυμία κι έμοιαζε με ένα μεγάλο επισκιάζοντα βρυκόλακα. Μόλυνε την ανθρώπινη ζωή και αύξησε την ανάπτυξη της επιθυμίας πολύ πέρα από την κανονική προσδοκία ή τον ιεραρχικό σχεδιασμό, δημιουργώντας έτσι εσφαλμένους στόχους και πρότυπα και δομώντας ένα φράγμα μεταξύ της Ανθρωπότητας και της Ιεραρχίας.
Μαχά-βάγιου: Κοσμική Συνείδηση ή Ζωτική Δύναμη. Η λέξη χρησιμοποιείται επίσης για να δηλώσει ένα «ρεύμα» το οποίο νιώθουμε να ανέρχεται στη σπονδυλική στήλη, όταν αφυπνίζεται η Κουνταλίνι.
Μαχά-ακόσα: Ο χώρος του Απείρου.
Μαχό-Μάγια: Η Μεγάλη Θαυματοποιός· όνομα της Κάλι, της Θείας Μητέρας.
Μαχά-Μπχάρστα(Μαχαμπαράτα) : Πασίγνωστο Ινδουιστικό έπος, 110.000 δίστιχων και 18 τμημάτων, στο οποίο περιλαμβάνεται η Μπχάγκαβαντ Γκίτα. Θησαυρός του Ινδικού πολιτισμού. Γράφτηκε από τον σοφό Βγιάσα, όχι αργότερα από το 500 π.Χ.
Μαχά-νιρβάνα: Η μεγάλη Νιρβάνα, το σαμάντχι. Βλέπε: νιρβάνα.
μαχάτ: Η κοσμική νοημοσύνη, ο κοσμικός νους· ονομασία που δίνει η Σαμκχγιακή φιλοσοφία στη δεύτερη φάση κατά την εξέλιξη του σύμπαντος.
Μάχα- Βισνού: ο επικυρίαρχος όλου αυτού του παγκόσμιου συστήματος περιγράφεται σαν Ισβάρα.
Μαχαντέβα: σημαίνει κυριολεκτικά ΄΄ Μέγας Ντέβα ΄΄ . Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για το πρώτο Πρόσωπο της εκδηλωμένης Τριάδας , τον Σίβα , την όψη του Καταστροφέα , το Δημιουργό.
Μαχαμανβαντάρα (λογοϊκός κύκλος) : Ο όρος αυτός συχνά εφαρμόζεται στους μεγαλύτερους ηλιακούς κύκλους. Σημαίνει μια περίοδο Παγκοσμίου δράσεως ( 7 αλυσίδων) .
Μάχακαλπα: η ολική περίοδος της Βραχμικής ηλικίας ή 311.040.000.000.000 έτη ( 360 μερό-νυχτα επί 100 έτη του Βράχμα) .όσο και αν φαίνεται μεγάλη η περίοδος της Μάχακαλαπα μας παρέχεται η βεβαίωση ότι χιλιάδες χιλιάδων εκατομμύρια Μάχα κάλπα παρήλθαν και πολύ περισσότερες πρόκειται να έλθουν, που σημαίνει ότι ο χρόνος που παρήλθε είναι άπειρος και ο Χρόνος που πρόκειται να έλθει είναι εξίσου άπειρος. Το σύμπαν διαλύεται και αναπαράγεται σε μια ατέρμονα διαδοχή.
Μαχαντέβα: σημαίνει κυριολεκτικά ΄΄ μέγας Ντεβα΄΄ . Ο όρος χρησιμοποιείτε συχνά για το πρώτο Πρόσωπο της εκδηλωμένης Τριάδας ,τον Σίβα , την όψη του Καταστροφέα, τον Δημιουργό.
Μαχάτμα : Μεγάλη ψυχή.
Μαχάτ : Εισάγει όμως την ενέργεια του μανασικού μόνιμου ατόμου, γιατί η δύναμη του Mαχάτ (του οποίου το Mάνας αποτελεί έκφραση) συνδέεται στενά με ό,τι εσφαλμένα αποκαλείται “κακό”. Το Mαχάτ και το κοσμικό Kακό έχουν στενή σχέση.
Oι μεγάλες Yπάρξεις που συνιστούν την αρχή του Mαχάτ υπό την κοσμική της έννοια συνδέονται με τις ήσσονες υπάρξεις που εκφράζουν το συστημικό κακό. Eίναι το ολικό άθροισμα του χωριστικού οργάνου κι όπου υφίσταται χωρισμός σε κάθε μορφή, εκεί απαντάται άγνοια και συνεπώς κακό. O χωρισμός αρνείται την κατανόηση ή τη γνώση εκείνου που βρίσκεται έξω από τη χωριστή συνείδηση, γιατί η χωριστική γνώση συνεπάγεται ταύτιση με εκείνο που εκφράζεται διαμέσου της μορφής. Συνεπώς οι Aδελφοί της Σκιάς μπορούν και πράγματι φτάνουν σε υψηλά επίπεδα μιας όψης της συνείδησης κι αγγίζουν ορισμένα ειδικά ύψη πνευματικού κακού, διανύοντας μεγάλη απόσταση στη γραμμή του Mαχάτ ή γνώσης, την αρχή του Παγκόσμιου Nου. Στα τελευταία στάδια μπορούν να επιτύχουν διευρύνσεις συνείδησης και δύναμης που τους οδηγούν πολύ πέρα των ορίων του ηλιακού μας συστήματος και τους δίνουν ιδιότητες και ικανότητες που αποτελούν απειλή για την ανέλιξη της δεύτερης Όψης.
Μαχατσόχαν:. Ο Αρχηγός του τρίτου Μεγάλου Κλάδου της Ιεραρχίας. Το μέγα αυτό Ον είναι ο Άρχων του Πολιτισμού και η πλήρης άνθηση του στοιχείου της νοημοσύνης. Είναι η σωματική εκδήλωση στον πλανήτη μας της Τρίτης όψεως ή τής νοημοσύνης της Θεότητας, μέ τις πέντε της μορφές δράσεως.
Μάχη: από τις ενωμένες δυνάμεις το κακό θα νικηθεί. Δεν πρέπει να υπάρξουν τύψεις, γιατί τη στιγμή της μάχης πρέπει να αγωνίζεται κανείς μόνος προς το μέλλον.
Μεγάλη Άρκτος: είναι η πηγή εκπόρευσης των εφτά ακτίνων του Ηλιακού συστήματος . οι εφτά Ρίσι ( Βασιλιάδες- Αστέρια) της Μεγάλης Άρκτου εκφράζονται μέσα από τους εφτά Πλανητικούς Λόγους που είναι οι Αντιπρόσωποι τους και οι όποιοι αποτελούν τα πρότυπα τους . Τα εφτά Πνεύματα εκφράζονται μέσα από τους εφτά Ιερούς Πλανήτες κάθε μια από τις επτά ακτίνες μεταδίδεται στο Ηλιακό μας σύστημα μέσα από τους τρεις αστερισμούς και τους πλάνητες που τους κυβερνούν.
Μεγάλη Πλάνη : δεν πρέπει να θεωρούμε ότι το ηλιακό μας σύστημα είναι ένα σημείο γύρω από το όποιο περιστρέφεται ο ζωδιακός ή μέσα από το όποιο περνά ο ήλιος στο μεγάλο του κύκλο που είναι ν 25.000 χρόνια. Πάνω σε αυτή τη θεωρία για το ζωδιακό θεμελιώνεται σε μεγάλο ποσοστό εκείνο που από καλούμε Μεγάλη πλάνη. Ο ήλιος δε βρίσκεται σε κανένα σημείο του ζωδιακού , απλώς ετσι μιας φαίνεται καθώς περνά ανάμεσα από τη μικρή μας σφαίρα , τη γη και τους αστερισμούς.
Μεγάλη Επίκληση και Τρίγωνα : Η Μεγάλη Επίκληση συνδέει τη θέληση του Πατρός (ή της Σαμπάλλα), την αγάπη της Ιεραρχίας και την υπηρεσία της Ανθρωπότητας σ’ ένα μεγάλο Τρίγωνο Ενεργειών· το τρίγωνο αυτό θα έχει δύο μεγάλα αποτελέσματα: τη “σφράγιση της θύρας όπου ενοικεί το κακό” και την πραγμάτωση μέσω της Δύναμης του Θεού που εξαπολύεται στη γη δια της Επίκλησης, του Σχεδίου της Αγάπης και του Φωτός.
….Θα ζητούσα από όλους τους σπουδαστές, απ’ όλους τους ανθρώπους της καλής θέλησης κι από όλους όσους συμμετέχουν στο έργο των Τριγώνων και βοηθούν στη δόμηση του δικτύου του φωτός και της καλής θέλησης, να κάνουν ό,τι είναι δυνατό για τη διάδοση της χρήσης της Επίκλησης.
…να θυμάστε επίσης ότι εκείνο που ο άνθρωπος εξαπέλυσε, μπορεί να βοηθήσει να φυλακιστεί· μπορεί να το κάνει υποθάλποντας τις ορθές ανθρώπινες σχέσεις, διαδίδοντας τα νέα της προσέγγισης της πνευματικής Ιεραρχίας και ετοιμάζοντας την επανεμφάνιση του Χριστού.
Μελαγχολία: Τα προβλήματα της μελαγχολίας είναι δύσκολο να διευκρινισθούν και οφείλονται σε μεγάλη ποικιλία αιτίων. Θα τα καταχωρίσω εδώ και ο κατάλογος μπορεί κάποτε να σας χρησιμεύσει:
1. Μια αίσθηση ματαιότητας, μια ζωή απραγματοποίητων επιθυμιών ή η αναγνώριση μιας βασικής αποτυχίας της ζωής.
2. Μια αίσθηση του δραματικού και μια επιθυμία για σπουδαία εμφάνιση στη μικρή σκηνή της ζωής του προσώπου. Μπορεί συχνά να είναι τελείως μη αντιληπτή και να έχει μια αληθινά υποσυνείδητη προέλευση ή μπορεί να είναι μια επιμελώς καλλιεργημένη συνήθεια ή στάση.
3. Μια αποζωτικοποιημένη κατάσταση, κυρίως αιθερικής φύσης, που διαρπάζει από τη ζωή κάθε χαρά και επιθυμία και παρουσιάζει πάντοτε μια αίσθηση ματαιότητας. Πολλές γυναίκες κατά την εμμηνόπαυση τη βιώνουν.
4. Μια ορισμένη μορφή κατάρρευσης των κυττάρων που βρίσκονται σε μια ιδιαίτερη περιοχή του εγκεφάλου.
5. Βασίζεται στο φόβο της τρέλας και του θανάτου – ένας αβάσιμος φόβος που ποτέ δεν υλοποιείται αλλά συνιστά μια έμμονη ιδέα, έτσι ώστε το πρόσωπο να είναι το θύμα μιας καλά αναπτυγμένης σκεπτομορφής.
6. Ένας συντονισμός μέσω υπερευαισθησίας με τις οδύνες και το μαζικό πόνο του κόσμου. Οι μαθητές μπορεί πρόσκαιρα να καταβληθούν απ’ αυτόν.
7. Μια κατάσταση που είναι πολύ σπάνια και προέρχεται από κάποια μορφή κατάληψης, όπως από “μια προσκολλημένη στη γη οντότητα ή ένα ζωντανό βαμπίρ”. Πολύ λίγες τέτοιες περιπτώσεις είναι γνωστές, αλλά είναι πολύ σπάνιες για να θεωρηθούν σαν παράγοντας.
8. Μερικές φορές ένα πρόσωπο συντονίζεται με μια κατάσταση μαζικής μελαγχολίας, όπως αυτή που μπορεί να βρεθεί στα σανατόρια ή τα άσυλά μας. Η κατάσταση αυτή δεν έχει στην πραγματικότητα καμιά σχέση μαζί του, αλλά επειδή είναι ευαίσθητο ταυτίζεται με εκείνους που υποφέρουν από οξεία μελαγχολία.
9. Η μελαγχολία σαν σύμπτωμα ασθένειας (όχι εγκεφαλικής ασθένειας) είναι επίσης πολύ συχνή κι εξαφανίζεται όταν η ασθένεια υπόκειται σε κατάλληλη θεραπεία
Μελέτη, Διδασκαλία και Υπηρεσία: Κάθε σπουδαστής που σκέφτεται καθαρά κι εφαρμόζει τη διδασκαλία στην καθημερινή του ζωή, συμβάλλει πολύτιμα στην ομαδική επίγνωση….Πώς μπορώ στη μικρή μου σφαίρα να υπηρετήσω τον κόσμο;” Ας απαντήσω σ’ αυτές τις ερωτήσεις τονίζοντας ότι φέρνοντας με τη σκέψη αυτό το βιβλίο στη διάνοια του κοινού, εκφράζοντας μπροστά στους συνανθρώπους σας τη διδασκαλία που μεταδίδει και με μια ζωή που βιώνεται σε συμφωνία με τη διδασκαλία του, η υπηρεσία σας είναι πολύ πραγματική.
Μέλη Ιεραρχίας, Εμφάνιση Τους: ….θα πάρουν τη σύγχρονη ζωή κι ό,τι σημαίνει και θα προχωρήσουν για να καταδείξουν πώς αυτή η ζωή (το κανονικό προϊόν της εξελικτικής διαδικασίας) μπορεί να βιώνεται θεία· θα εκφράσουν το ανώτατο ιδανικό του γάμου (θα σας υπενθύμιζα εδώ ότι πολλοί Διδάσκαλοι είναι παντρεμένοι και δημιούργησαν οικογένειες) και θα εκδηλώσουν την αρχή που υπόκειται στη διαιώνιση της φυλής των ανθρώπων· θα δείξουν επίσης πώς όλη η ζωή είναι μία ζωή, ότι η μορφική φύση είναι πάντα μια θυσιαστική ενότητα στο απέραντο σχήμα της θείας εκδήλωσης· θα μας δείξουν επίσης πως οτιδήποτε κάνουμε, είτε τρώμε είτε πίνουμε, όλα πρέπει να γίνουν κάτω από σωστό, μετριοπαθή και φυσικό νόμο και με ένα πνεύμα αγαπητικής κατανόησης και πάντα για τη δόξα του Θεού. Θα εκφράζουν διευθετημένη, μετριοπαθή ζωή σ’ όλα τα πράγματα και θα καταδείξουν επίσης τη δυνατότητα ύπαρξης στη γη ανθρώπων που δεν έχουν εσφαλμένες κλίσεις και κακές ποιότητες στη φύση τους. Θα στέκουν σαν ζωντανά παραδείγματα της καλής θέλησης, της αληθινής αγάπης, της νοήμονα εφαρμοσμένης σοφίας, της πολύ καλής φύσης και του χιούμορ και της κανονικής ζωής. Θα είναι τόσο κανονικοί ώστε θα διαφεύγουν της προσοχής για ό,τι είναι.
Μέλλον και ευημερία : Και τι καθαρίζει το πνεύμα πληρέστερα από τις σκέψεις για την ευημερία των άλλων; Και τι ενισχύει την πανοπλία της σταθερότητας καλύτερα από την επιθυμία να καθοδηγήσουμε τους άλλους στο φως; Σας παρακινώ να σκέφτεστε για το μέλλον .. κάθε μέρα να διαθέτεται μισή ώρα. (Μορύα)
Μέλλον: Σπεύστε να αποκαλύψετε τη συνείδηση του Νέου Κόσμου. Απαρνηθείτε τις αναμνήσεις σας. Να θεωρείτε σαν χαμένη τη μέρα εκείνη που δεν συλλογιστήκατε το Νέο Κόσμο
Μέλλον και Πνεύμα : Και τι καθαρίζει το πνεύμα πληρέστερα από τις σκέψεις για την ευημερία των άλλων; Και τι ενισχύει την πανοπλία της σταθερότητας καλύτερα από την επιθυμία να καθοδηγήσουμε τους άλλους στο φως; Σας παρακινώ να σκέφτεστε για το μέλλον .. κάθε μέρα να διαθέτεται μισή ώρα.
Μελλοντικό Έργο: Το υπόλοιπο αυτού του αιώνα, πρέπει ν’ αφιερωθεί στην ανοικοδόμηση του βωμού της ζωής του ανθρώπου, στην αναστύλωση της μορφής της ζωής της ανθρωπότητας, στην ανασύσταση του νέου πολιτισμού πάνω στα θεμέλια του παλιού και στην αναδιοργάνωση των δομών της παγκόσμιας σκέψης, της παγκόσμιας πολιτικής, καθώς και στην αναδιανομή των παγκόσμιων πόρων σύμφωνα με το θείο σκοπό. Τότε και μόνο τότε θα είναι εφικτό να συνεχισθεί η αποκάλυψη.
Μερικές βασικές προτάσεις( νήματα και μηχανισμός ψυχής): Αναγνωρίζονται ορισμένες βασικές προτάσεις και μπορούν συνεπώς να αναφερθούν πολύ σύντομα:
1. H ψυχή εμψυχώνει το μηχανισμό με δύο τρόπους και μέσω δύο σημείων επαφής στο σώμα:
α. Tο “νήμα της ζωής” αγκυροβολεί στην καρδιά. Η ζωική αρχή συναντάται εκεί και απ’ αυτό το σταθμό διαπερνά ολόκληρο το φυσικό σώμα με το μέσον της ροής του αίματος, γιατί “το αίμα είναι η ζωή”.
β. Tο “νήμα της συνείδησης” ή της νοημοσύνης αγκυροβολεί στο κεφάλι, στην περιοχή της επίφυσης κι απ’ αυτό το σταθμό αντίληψης εντέλλει ή διευθύνει τις δραστηριότητες στο φυσικό πεδίο με το μέσον του εγκεφάλου και του νευρικού συστήματος.
2. H κατευθυντήρια δραστηριότητα της ψυχής ή το εξουσιαστικό της άδραγμα στο μηχανισμό του σώματος εξαρτάται ως προς την έκτασή του από το σημείο ανάπτυξης, ή από τη λεγόμενη “ηλικία της ψυχής”. H ψυχή δεν έχει ηλικία από την ανθρώπινη σκοπιά κι αυτό που πραγματικά εννοείται είναι το μήκος του χρόνου που η ψυχή χρησιμοποίησε τη μέθοδο της φυσικής ενσάρκωσης.
3. Tο αποτέλεσμα του διπλού αυτού αδράγματος πάνω στο μηχανισμό στη διάρκεια των περασμένων αιώνων ήταν η ρύθμιση του υλικού σε συνδυασμό με τη δική του ενδόμυχη ρυθμισμένη φύση. Παράγεται μια μορφή που είναι επαρκής για την προσωρινή ανάγκη της ψυχής και η οποία είναι μια αντανάκλαση σε χρόνο και χώρο της “σχετικής ηλικίας” της ή του σημείου ανάπτυξης.
4. Kαθώς ακολουθείται η ενδοσκοπική μέθοδος και καθώς μελετούμε το ανθρώπινο υποκείμενο, ανακαλύπτουμε ότι υπάρχει ένας φορέας που υπόκειται στο ανθρώπινο σώμα σ’ όλα τα μέρη του και συνιστά ένα συγκεκριμένο τμήμα του ανθρώπινου μηχανισμού κι ο οποίος ονομάζεται “αιθερικό σώμα” και αποτελείται ολοκληρωτικά από νήματα δύναμης που με τη σειρά τους σχηματίζουν τους αγωγούς κατά μήκος των οποίων ρέουν ακόμη πιο λεπτοφυείς και ποικίλοι τύποι ενέργειας. Aυτά με τη σειρά τους “ρυθμίζονται” στη διάρκεια των εκδηλώσεων από την περιωπή της ψυχής. Tα νήματα αυτά υπόκεινται κι αλληλοδιαπερνούν ολόκληρο το σώμα και το νευρικό σύστημα και είναι στην πραγματικότητα η ενεργοποιός δύναμη του νευρικού συστήματος. H ανταποκριτικότητά τους στις κρούσεις, εξωτερικές κι εσωτερικές, είναι απίστευτα μεγάλη.
5. Tο σύνολο των νεύρων, με τα εκατομμύρια των νάντις ή των “αντίστοιχων νημάτων” του αιθερικού σώματος αποτελούν μια μονάδα κι αυτή η μονάδα, σύμφωνα με τη διδασκαλία της Προαιώνιας Σοφίας, εμπεριέχει σημεία εστίασης για διάφορους τύπους ενέργειας. Αυτά ονομάζονται “κέντρα δύναμης” και απ’ αυτά εξαρτάται η ζωική εμπειρία της ψυχής και της έκφρασής της κι όχι από το σώμα.
ΜΕΤΑΒΛΗΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ: Ο σταυρός της αλλαγής και της απορροφημένης εμπειρίας .Αυτός είναι ο τόπος της δράσης και της αντίδρασης , του καρμικού έλεγχου και της ανταπόκρισης σε κρούσεις που οδηγούν στην αφύπνιση της συνείδησης και στη φύση του επόμενου. Φέρνει την πλανητική επίγνωση.
Μεταθανάτια περίοδος: Για τη μάζα της συνήθους ανθρωπότητας που είναι εστιασμένη στο φυσικό πεδίο σε κάθε δραστηριότητα και σκέψη της, η μεταθανάτια περίοδος είναι περίοδος ημισυνείδησης, αποτυχίας αναγνώρισης του τόπου και συναισθηματικής και νοητικής σύγχυσης. Για τους μαθητές εξακολουθεί η επαφή με τους ανθρώπους (συνήθως με όσους συνδέονταν) τις ώρες του ύπνου· εξακολουθεί η λήψη εντύπωσης από το περιβάλλον και τους συνεργάτες και εξακολουθεί η αναγνώριση της σχέσης (όπως στη γη) με την αποδοχή της ευθύνης.
Μετατόπιση πόλων : συμβαίνει μια κυκλική μετατόπιση της πολικής κλίσης λόγω της βαθμιαία αυξανόμενης ανταποκριτικότητας του πλανητικού Λόγου προς το ουράνιο Πρωτότυπό Tου, οπότε επιδράσεις από τη Mεγάλη Άρκτο επισύρουν ή αποκρυφιστικά “ελκύουν” την προσοχή του Λόγου και Tον φέρνουν σε μεγαλύτερη ευθυγράμμιση με τη μείζονα παρωθητική Θέληση. Η μετατόπιση αυτή προκαλεί ρήξη στην κατώτερη εκδήλωσή Tου, η οποία αποτελεί μια κατάσταση της κοσμικής Aτραπού της Mύησης ανάλογη μ’ εκείνη που υφίσταται ένας μαθητής.
Μετακίνηση του άξονα της Γης: Σε κάθε μεγάλη μετακίνηση του άξονα της Γης υπήρξε αναστάτωση, σύγχυση και κατακλυσμός που προηγείται της αναδόμησης, της σταθεροποίησης και της σχετικής ηρεμίας. Γι’ αυτά τα μακροκοσμικά γεγονότα υπάρχουν παρόμοιες μικροκοσμικές αντιστοιχίες τόσο στη ζωή της ανθρωπότητας όσο και του ατόμου. Επομένως η τωρινή παγκόσμια κρίση – παρότι καταστάλαξε από τα ανθρώπινα λάθη κι αμαρτίες, απ’ το περασμένο Κάρμα και τον αναδυόμενο ιδεαλισμό (που ανταποκρίνεται στην ανάπτυξη της διανόησης και την εμφάνιση της ενόρασης) – είναι βασικά αποτέλεσμα πολύ μεγαλύτερων και αχανέστερων συνδυασμών ρευμάτων δύναμης στις μακροκοσμικές σχέσεις.
Μεταφορά επιρροής ακτινών: Παρεμπιπτόντως ο ακτινικός αυτός συνδυασμός δημιούργησε τις καρμικές σου σχέσεις στην παρούσα ζωή. Ευτυχώς για σένα η αμέσως προηγούμενη ενσάρκωσή σου σαν προσωπικότητας ανήκε συντριπτικά στη δεύτερη ακτίνα και απ’ αυτή μετέφερες μια δεύτερη ακτινική αστρική φύση και έναν τέταρτο ακτινικό νοητικό εξοπλισμό. Απ’ όπου και η εξισορρόπηση προς δύο κατευθύνσεις καθώς και η γενική τάση καθορισμού της ζωής σου.
Μετενσάρκωση (Επαναγέννηση), ατομική και ομαδική: Από μόνοι τους οι όροι επαναγέννηση και επανενσάρκωση είναι παραπλανητικοί και οι όροι “κυκλική ώθηση”, “νοήμων σκόπιμη επανάληψη” και “συνειδητή εισπνοή κι εκπνοή” θα περιέγραφαν με μεγαλύτερη ακρίβεια την κοσμική αυτή διαδικασία. Είναι όμως δύσκολο για σας να συλλάβετε αυτή την ιδέα, γιατί απαιτεί την ικανότητα να ταυτίζεστε με τον Έναν ο Οποίος αναπνέει έτσι – τον πλανητικό Λόγο – κι επομένως το όλο θέμα πρέπει να μείνει σχετικά δυσνόητο μέχρι να ληφθεί η μύηση. Μιλώντας εσωτερικά, το σημείο του μέγιστου ενδιαφέροντος βρίσκεται στο γεγονός ότι η ομαδική επαναγέννηση είναι αυτή που λαμβάνει χώρα διαρκώς κι ότι η ενσάρκωση του ατόμου είναι μόνο συμπτωματική στο μείζον αυτό γεγονός. Αυτό αγνοήθηκε ή λησμονήθηκε σε μεγάλο βαθμό, λόγω του έντονου και ιδιοτελούς ενδιαφέροντος για την προσωπική εμπειρία και ζωή, που βασίζεται σε υποθετικές λεπτομέρειες για την ατομική επιστροφή, οι οποίες δίνονται στα σύγχρονα αποκρυφιστικά λεγόμενα βιβλία που τα περισσότερα είναι πολύ ανακριβή και σαφώς ασήμαντα.
Προτού μπορέσει να προβάλλει με καθαρότητα στη δημόσια συνείδηση η πραγματική αλήθεια σχετικά με την επανενσάρκωση, είναι αναγκαία μια νοήμων κατανόηση του Σχεδίου. Ομάδες ψυχών έρχονται κυκλικά και μαζί σε ενσάρκωση προκειμένου να προωθήσουν το Σχέδιο και να επιτρέψουν να προχωρήσει αυτή η αλληλεπίδραση ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη, η οποία κάνει εφικτή την εκδήλωση και επεκτείνει την πραγμάτωση των θείων ιδεών όπως υφίστανται στο Νου του Θεού. Όταν το Σχέδιο (όπως το κατανοεί η Ιεραρχία) γίνει πιο οικείο στους στόχους του και στον τρόπο λειτουργίας του πάνω στο εξωτερικό πεδίο της ζωής, θα δούμε μια πλήρη αλλαγή στην παρουσίαση της διδασκαλίας αναφορικά με το Νόμο της Επαναγέννησης
Μετουσίωση , όπως νοείται αποκρυφιστικά: είναι η διέλευση από μια κατάσταση ύπαρξης σε άλλη με τη μεσολάβηση του πυρός. Η ακτινοβολία είναι μετουσίωση σε διαδικασία πραγμάτωσης.
Μετουσίωση του συναισθήματος σε αγάπη: είναι αναγκαίες οι ακόλουθες αντιλήψεις:
1. Η αντίληψη ότι όλες οι διαθέσεις, κάθε εκδήλωση θλίψης, οδύνης ή ευχάριστης διέγερσης, οφείλονται στην ταύτισή μας με τα αντικείμενα της επιθυμίας, με τη μορφική όψη και με ό,τι είναι υλικό.
2. Η κατανόηση του συναισθηματικού ή αστρικού σώματος και του ρόλου που παίζει στην ανάπτυξη του σπουδαστή. Πρέπει ν’ αναγνωρισθεί σαν η σκιά της ενάδας και πρέπει ν’ αναζητηθεί μια σύνδεση μεταξύ:
Του Αστρικού Περιβλήματος 6ο Πεδίο
Του Βουδδικού Περιβλήματος 4ο Πεδίο
Του Εναδικού Περιβλήματος 2ο Πεδίο
και ο ρόλος που παίζουν τα πέταλα αγάπης στον εγωικό λωτό πρέπει επίσης να εξετασθεί προσεκτικά.
3. Η κατανόηση της δυναμικότητας του αστρικού περιβλήματος λόγω της αδιαίρετης φύσης του.
4. Η μελέτη του σκοπού του ηλιακού πλέγματος και του ρόλου που παίζει σαν όργανο μεταφοράς ενέργειας απ’ τα τρία μεγάλα κέντρα κάτω του διαφράγματος στα τρία ανώτερα κέντρα. Υπάρχει εδώ μια πολύ στενή αναλογία με τον ηλιακό λωτό, το εγωικό σώμα, που καταλαμβάνει το μεσαίο σημείο μεταξύ της τριπλής Ενάδας και του τριπλού κατώτερου ανθρώπου. Οι πιο προχωρημένοι πρέπει να την καταλάβουν.
Μη Ιεροί Πλανήτες : ο Ήλιος ( που κρύβει ένα Πλανήτη) , η Σελήνη( που κρύβει ένα πλανήτη) , η ίδια η γη , ο Άρης, ο Πλούτωνας.
Μητρικό σύμπλεγμα( Θυμαπάτη): Μην επιδιώκεις ανάρμοστα να ανυψώνεις και να προστατεύεις , γιατί το μητρικό σύμπλεγμα της προστασίας αποτελεί από μόνο του θυμική αυταπάτη.
Μικρόκοσμος: Το μικρό σύμπαν, ή ο άνθρωπος πού εκδηλώνεται διά μέσου του σώματός του. τού φυσικού σώματος.
Μοίρα ή πεπρωμένο: δεν υπάρχει αμετάβλητη μοίρα ή αναπόφευκτο πεπρωμένο. Ο στόχος του μαθητή ατομικά είναι να χειρισθεί τις δυνάμεις που δρουν πάνω του με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να προκύψει μόνο εποικοδομητικό καλό. Μπορεί να κάνει κατάχρηση της ενέργειας ή να τη χρησιμοποιεί για ψυχικούς σκοπούς. Το ίδιο συμβαίνει με τα έθνη και τις φυλές. Η μοίρα των εθνών βρίσκεται συνήθως στα χέρια των ηγετών τους. Στα χέρια των εθνών (Ρωσσία- Η.Π.Α- Βρετανική Αυτοκρατορία) βρίσκεται το πεπρωμένο του πλανήτη και αυτό επειδή βασικά δεν είναι εγωιστικά στην πρόθεση τους, προσεγγίζουν τα βάθη κάθε έθνους και είναι για το Λαό. (Βλέπε και ηγέτες)
Μονάς: Το Ένα. Το τριπλό πνεύμα στο δικό του πεδίο, έκφρασή του είναι ή Πνευματική Τριάδα - Ατμα, Βούδδι, Μάνας- Πνευματική Θέληση, Ενόραση, και Ανώτερο Νου — ή το αθάνατο μέρος τού ανθρώπου, το όποιο μετενσαρκώνεται στα κατώτερα βασίλεια και βαθμιαία προοδεύει μέσον των βασιλείων αυτών μέχρι τού ανθρώπου και από κει προς τον τελικό του προορισμό.
Μοναχικότητα: Αυτός ο κανόνας της μοναχικότητας ή της απόσυρσης ισχύει για όλους τους Διδασκάλους και για τον Χριστό, γιατί στη μοναξιά του νου κι όσο το δυνατό στη μοναξιά της φυσικής τοποθεσίας διάλεξαν να εργασθούν οι διάφοροι κλάδοι της μεγάλης Λευκής Στοάς από τις Ατλάντειες μέρες. Δεν είναι η μοναξιά ενός χωριστικού πνεύματος, αλλά η μοναξιά που προέρχεται από την ικανότητα να είναι μη-χωριστικοί και απ’ την ικανότητα ταύτισης με την ψυχή όλων των όντων κι όλων των μορφών. Αυτή μπορεί να εκπληρωθεί πολύ καλά στην έντονη ηρεμία των “προστατευμένων” εκείνων περιοχών όπου οι Διδάσκαλοι των διαφόρων κλάδων της Αδελφότητας διάλεξαν να κατοικήσουν. Αυτή η μοναξιά και η φυσική απομόνωση Τους επιτρέπει να εργασθούν σχεδόν ολοκληρωτικά απ’ το επίπεδο του βουδδικού ή ενορατικού πεδίου, τελειοποιώντας την Επιστήμη της Εντύπωσης.
Μοναξιά μαθητού: Yπάρχει πoλλή μoναξιά στη ζωή ενός μαθητή, πoυ είναι αποκλειστικά δικό τoυ σφάλμα και που επιδέχεται θεραπεία αν εφαρμόσει το σωστό μέτρo αυτοπειθαρχίας. M’ αυτά πρέπει να ασχoληθεί o ίδιoς, γιατί αφoρoύν την πρoσωπικότητα και με τις πρoσωπικότητες δεν έχω καμιά σχέση. Aναφέρoμαι στη μoναξιά πoυ έρχεται όταν o απoδεγμένoς μαθητής αποβαίνει δεσμευμένoς μαθητής κι απομακρύνεται από μια ζωή συγκέντρωσης στo φυσικό πεδίo και ταύτισης με τις μoρφές ύπαρξης στoυς τρεις κόσμoυς και βρίσκει τoν εαυτό τoυ στo ενδιάμεσo σημείo μεταξύ του κόσμoυ των εξωτερικών υπoθέσεων και του εσώτερου κόσμoυ της έννοιας…. Έχει αποδεσμευθεί από τη μαζική συνείδηση με την oπoία ήταν μέχρι τώρα συγχωνευμένος, αλλά δεν έχει βρει ακόμη την ομάδα τoυ στην oπoία τελικά θα απoρρoφηθεί συνειδητά. Συνεπώς είναι μόνoς και νιώθει εγκαταλειμμένoς και στερημένoς. Mερικoί από σας νιώθετε αυτή τη μoναξιά· λίγοι από σας φτάσατε, για παράδειγμα, στo σημείo στο οποίο νιώθετε ότι απoτελείτε συγκεκριμένο, ακέραιo τμήμα τoυ oμίλoυ· μόνo δύo ή τρεις από σας αντιλαμβάνεσθε – σύντoμα και φευγαλέα oρισμένες φoρές – τo στενό δεσμό με τo Άσραμ……. Αν λοιπόν νιώθετε μοναξιά, πρέπει να μάθετε να τη βλέπετε σαν γοητεία ή πλάνη και σαν περιoρισμό πoυ πρέπει να υπερνικηθεί. Πρέπει να αρχίσετε να δράτε ως εάν δεν είσαστε μόνoι. Αν μπορούσαν μόνο περισσότερoι μαθητές να μάθoυν την αξία της “ως εάν” δράσης. Δεν υπάρχει χρόνoς για κανένα σας να είναι μόνoς αυτές τις μέρες, γιατί δεν υπάρχει χρόνoς να σκέφτεστε τoν εαυτό σας.
Μοναξιά: Πουθενά δεν αναφέρεται ότι ο γιόγκι πρέπει να είναι σωματικά μόνος, αλλά στο πνεύμα η μοναξιά είναι αναπόφευκτη. Συγκεντρώνοντας τον εαυτό του ο γιόγκι αποκρυσταλλώνει την ατομικότητά του. Και όσο πιο ελεύθερα δίνει, τόσο περισσότερο παραμένει ανέγγιχτος.
Μόνιμο άτομο: Τα πέντε εκείνα άτομα, μαζί με τη νοητική μονάδα, από ένα σε έκαστο από τα πέντε πεδία τής ανθρώπινης εξελίξεως (τού νοητικού στοιχείου πού βρίσκεται επίσης στο νοητικό πεδίο), τα οποία η μονάς οικειοποιείται για τούς σκοπούς τής εκδηλώσεως της. Αποτελούν ένα σταθερό κέντρο και είναι σχετικώς μόνιμα. Γύρω τους διαπλάθονται τα διάφορα περιβλήματα ή σώματα. Κυριολεκτικά είναι μικρά κέντρα δυνάμεως.
Μόκσα: Απελευθέρωση, ή τελική λύτρωση· ένας από τους τέσσερις στόχους της ανθρώπινης ζωής. Βλέπε: τέσσερις καρποί.
μούκτι: Απελευθέρωση από τα δεσμά του κόσμου, που είναι ο στόχος του πνευματικού αγώνα.
Μουλα-ντχάρα :Το πρώτο από τα έξι συνειδησιακά ‘κέντρα’ της Σουσούμνα, το λεγόμενο «βασικό» [μούλα) που είναι στο κατώτατο άκρο της. Βλέπε: Κουνταλίνι.
Μουλαπρακρίτι ή πρωτογενής προγενετική ουσία: Επειδή τα επτά αυτά κύρια πεδία του ηλιακού μας συστήματος δεν είναι παρά τα επτά υποπεδία του κοσμικού φυσικού πεδίου, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε κατά συνέπεια το λόγο για την έμφαση που δόθηκε απ’ την Ε.Π.Μπ. πάνω στο γεγονός ότι ύλη και αιθέρας είναι συνώνυμοι όροι κι ότι αυτός ο αιθέρας απαντάται με τη μια ή την άλλη μορφή σ’ όλα τα πεδία και δεν είναι παρά μια διαβάθμιση της κοσμικής ατομικής ύλης που όταν είναι αδιαφοροποίητη ονομάζεται Μουλαπρακρίτι ή πρωτογενής προγενετική ουσία και όταν διαφοροποιείται απ’ το Φοχάτ (ή την ενεργοποιούσα Ζωή, τον τρίτο Λόγο ή Βράχμα) ονομάζεται πρακρίτι ή ύλη.O Nόμος του Kραδασμού είναι ο νόμος του πρώτου πεδίου και διέπει όλα τα ατομικά υποπεδία κάθε πεδίου. Σημαδεύει την έναρξη του έργου του Λόγου, την πρώτη κινητοποίηση της μουλαπρακρίτι. Σε κάθε πεδίο ο κραδασμός του ατομικού υποπεδίου θέτει σε κίνηση την ύλη αυτού του πεδίου
Μουμιοποίηση: Αληθεύει ότι το αιθερικό σώμα τείνει να σέρνεται για αρκετό χρόνο στο “πεδίο της εκπόρευσης” όταν το φυσικό σώμα ενταφιάζεται και συχνά διατηρείται μέχρι την πλήρη αποσύνθεση του πυκνού σώματος. Η διαδικασία μουμιοποίησης όπως εφαρμοζόταν στην Αίγυπτο και της βαλσάμωσης όπως εφαρμόζεται στη Δύση, ευθύνονται για τη διαιώνιση του αιθερικού σώματος, ενίοτε επί αιώνες. Αυτή συμβαίνει ιδιαίτερα όταν το μουμιοποιημένο ή βαλσαμωμένο πρόσωπο είχε κακό χαρακτήρα στη διάρκεια της ζωής· τότε το αιωρούμενο αιθερικό σώμα “καταλαμβάνεται” συχνά από κάποια κακή οντότητα ή κακή δύναμη. Αυτή είναι η αιτία των επιθέσεων και καταστροφών που συχνά ακολουθούν τα βήματα όσων ανακαλύπτουν αρχαίους τάφους και τους κατοίκους τους, ή αρχαίες μούμιες και τις φέρνουν με τα πράγματά τους στο φως. Όταν η αποτέφρωση είναι ο κανόνας, δε συμβαίνει μόνο η άμεση καταστροφή του φυσικού σώματος και απόδοσή του στην πηγή της ουσίας, αλλά το ζωτικό σώμα διαλύεται επίσης γρήγορα και οι δυνάμεις του παρασύρονται από το ρεύμα της φλόγας στη δεξαμενή των ζωτικών ενεργειών.
Μορύα, Διδάσκαλος της Σοφίας, 1η Ακτίνα: Είναι ο αρχηγός όλων των εσωτερικών οργανώσεων στον κόσμο. Αυτός βρίσκεται σε στενή επαφή με το δυναμικό κέντρο Σαμπάλλα . O Διδάσκαλος Μορύα, ο Διδάσκαλος Κουτ Χούμι και ο Διδάσκαλος Ιησούς είναι αυτή τη στιγμή οι τρεις που εργάζονται σε στενή συνεργασία με τον Χριστό.
Μορφή – άμορφος: Τα τέσσερα κατώτερα υποπεδία της νοητικής ύλης ονομάζονται ρούπα ή μορφές υποπεδιων γιατί η σκέψη δημιουργεί μορφές σκέψεως που έχουν καθορισμένα σχήματα .Τα τρία ανώτερα υποοπεδια ονομάζονται άμορφα αφού η σκέψη μέσα σε αυτήν την ύλη δεν καταλήγει σε ορισμένα σχήματα αλλά εκφράζεται
Μορφή σκέψη στον διαλογισμό: Μια φωτεινή μορφή-σκέψη παράγεται από τη απομνημόνευση του σχεδιαγράμματος του διαλογισμού και την προσθήκη σε αυτό της κατανοήσεως του σκοπού του .Αυτό είναι ουσιώδες αν πρόκειται να ελεγχθεί το αστρικό σώμα, όπως ΄΄ ένας άνθρωπος σκέφτεται μέσα στην καρδιά του έτσι και είναι΄΄ .
Μορφή-σκέψη ή Σκεπτομορφή : Ενσωματωμένη Ιδέα. Μια ενσωματωμένη Ιδέα είναι, στην κυριολεξία, μια Θετική παρόρμηση, πού εκπορεύεται από τα νοητικά επίπεδα, και ντύνεται μ’ ένα πέπλο αρνητικής ουσίας. Αυτοί οι δύο παράγοντες, με τη σειρά τους, θεωρούνται σαν εκπορεύσεις ενός ακόμη μεγαλύτερου Κέντρου δύναμης, πού εκφράζει σκοπό μέσον αυτών των δύο. Μια μορφή-σκέψη, όπως κατασκευάζεται από τον άνθρωπο, αποτελεί την ένωση μιας θετικής εκπόρευσης και μιας αρνητικής. Αυτές οι δύο είναι εκπορεύσεις μιας Ενότητας, τού συνεκτικού Στοχαστή.
Μορφές , προστασία τους: Οι μορφές είναι πάντα ανοιχτές σε επίθεση , μια ισχυρή υποκειμενική ζωή και η πνευματική απόσπαση είναι δυο προφυλάξεις . Όταν η μορφή είναι πιο δυναμική από τη ζωή , ο κίνδυνος είναι επικείμενος · όταν η προσκόλληση στην οργάνωση ή την υλική όψη είναι παρούσα , οι πνευματικές αξίες χάνονται.
Μουσική: Μια από τις κύριες διαδικασίες σύνδεσης και μείξης είναι το δημιουργικό έργο της μουσικής. Θα σου πρότεινα να εισαγάγεις τη μουσική στη ζωή σου πολύ περισσότερο απ’ ό,τι έκανες ως τώρα, ιδιαίτερα την ορχηστρική μουσική. Στις μέρες αυτές, με τα ραδιοφωνικά προγράμματα, αυτό είναι εύκολο και το αποτέλεσμα της μείξης των οργάνων και της παραγωγής καθαρών ήχων πάνω στην προσωπικότητά σου θα είναι η κατάρρευση της αντίθεσης που προβάλλει στην ψυχική επαφή και θα επιβάλλει διαφορετικό τόνο και κλειδί στη ζωή σου.
….μπορείς να εισέλθεις σε μια πιο εποικοδομητική κι ευτυχή φάση ζωής, αν επιτρέψεις στη μουσική να παίξει κύριο ρόλο στο ρυθμό της ζωής σου· διάλεγε μόνο την καλύτερη μουσική, όπως εκείνη που παίζεται από τις μεγάλες συμφωνικές ορχήστρες. O Θεός δημιούργησε με τη δύναμη του ήχου και η “μουσική των σφαιρών” κρατά όλη τη ζωή σε ύπαρξη (σημείωσε αυτή τη φράση). Η ψυχή στη μικροσκοπική της κλίμακα μπορεί επίσης να δημιουργήσει “τον καινόν άνθρωπο” με τη δύναμη του ήχου και ένας μουσικός ρυθμός μπορεί επωφελώς να επιβληθεί από το μαθητή πάνω στη ζωή της προσωπικότητας.
Μουσική(2): Πρέπει να διαλέγουμε καλή μουσική, ενοποιεί τις συγκινήσεις μας. Αλλά δεν πρέπει αφηρημένα να αφήνουμε απλά τη μουσική να περνάει από τα αυτιά μας... (Μορύα, Πύρινος Κόσμος Ι)
Μπάρντο : είναι περίοδος ανάμεσα στο αθάνατο και την επαναγέννηση και μπορεί να διαρκεί από λίγα χρόνια μέχρι μια κάλπα. Διαιρείται σε τρεις περιόδους: 1) όταν το Εγώ απαλλαγμένο από τη θνητή πείρα του εισέρχεται στην Κάμα- Λοκα ( την κατοικία των στοιχειακών) 2) όταν εισέρχεται σε κατάσταση κυοφορίας 3) όταν ξαναγεννιέται στη Ρούπα- Λοκα του Ντεβαχάν.
Μπίτζα-μάντρο: (Στην κυριολεξία: σπερματική λέξη) Ιερή συλλαβή ή γράμμα — τμήμα του μάντρα με το οποίο ένας γκουρού μυεί το μαθητή του — που περιέχει τη συμπυκνωμένη ουσία κάποιας ορισμένης υπόστασης του Θεού σε μορφή ηχητικού συμβόλου Αυτά τα ηχητικά σύμβολα είναι προϊόντα των ενορατικών εμπειριών των αγίων και, όταν λαμβάνονται από έναν άξιο γκουρού, είναι φορτισμένα με τη ζωντανή δύναμη του Θεού. Βλέπε: μάντρα, τζάπα, νάμα-τζάπα, γκουρού.
Μπάγκαβαντ Γκίτα : Η γνωστή Ινδουιστική Γραφή. “Έχοντας διαπεράσει ολόκληρο το σύμπαν μ’ ένα τμήμα του Εαυτού μου, παραμένω”.
Μπχάκτι: Η αγάπη για το Θεό· η ακλόνητη αφοσίωση στο Προτιμημένο Ιδανικό.
Μπχάκτι-γιόγκα: Μία από τις τέσσερις γιόγκα. Το μονοπάτι της αφοσίωσης, Το Οποίο ακολουθουν οι δυιστές λάτρεις για να επιτύχουν την ‘ένωση με το Θεό μέσα από την καλλιέργεια έντονης αγάπης για μια προσωπική όψη του Θεού — συνήθως για μια Θεία Ενσάρκωση-το ‘εγώ’ του λάτρη τελικά λιώνει μέσα στο Προτιμημένο του ιδανικό. Θεωρείται το πιο φυσικό μονοπάτι, επειδή ο λάτρης απλώς εντατικοποιεί τα συναισθήματά του και τα κατευθύνει στο Θεό.
Μπεχαβιορισμός: η ψυχολογία της συμπεριφοράς .
Μπράχμα (ουδέτερο)απρόσωπη ,υπέρτατη και αδιάγνωστη Αρχή του Σύμπαντος. Από την ουσία του εκπορεύονται τα πάντα και μέσα σε αυτό όλα επιστρέφουν, ενώ το ίδιο είναι ασώματο ,άυλο, αγέννητο, αιώνιο χωρίς αρχή και τέλος. Εμποτίζει τα πάντα και τα εμψυχώνει, από τον ανώτερο θεό ως το μικρότερο ορυκτό ατομο.Από την άλλη μεριά ο Μπράχμα, ο αρσενικός και υποτιθέμενος Δημιουργός, προβάλλει σε εκδήλωση μόνο περιοδικά και ύστερα περνάει ξανά σε πραλάγια δηλαδή εξαφανίζεται και καταστρέφεται.
Μυημένου μειονέκτημα: Έτσι προχωρεί από ισχύ σε ισχύ. Όλη την ώρα η Ιεραρχία τον βοηθά στην ανάπτυξή του και ταυτόχρονα προστατεύει την Οδό απ’ αυτόν μέχρι τη στιγμή κατά την οποία η γοητεία δεν μπορεί να τον φθάσει. Η ατομική του αυτή ασφάλεια επιτυγχάνεται μόνο μεταξύ του χρόνου λήψης της δεύτερης και της τρίτης μύησης. Πριν, θεωρείται ακόμη σαν πιθανός κίνδυνος και σαν ασταθής. Μετά, μπορεί να υποφέρει από πλάνη, αλλά δεν υπάρχει τότε φόβος να στραφεί μόνιμα προς τα πίσω και να προσεγγίσει την αριστερή ατραπό κι έτσι σε σπάνιες ίσως περιπτώσεις να βρει το δρόμο του στη Μαύρη Στοά. Το κύριο μειονέκτημα του μέσου μυημένου είναι η οκνηρία ή η έλλειψη ταχύτητας.
Μύηση: Είναι η διαδικασία εισόδου στα μυστήρια της επιστήμης του Εαυτού και τού Ενός εαυτού, μέσα σ’ όλα τα εαυτού. Η Ατραπός της Μυήσεως είναι η τελική φάση της Ατραπού της εξελίξεως, την οποία βαδίζει ό άνθρωπος, και διαιρείται σε πέντε στάδια, τα οποία ονομάζονται οι Πέντε Μυήσεις και σχετίζονται με τα πέντε μεγάλα επεισόδια τής ζωής τού Χριστού: (1) Τη Γέννηση στη Βηθλεέμ. (2) Τη Βάπτιση στον Ιορδάνη. (3) Τη Μεταμόρφωση επί τού όρους. (4) Τη Σταύρωση στο Γολγοθά. (5) Την Ανάσταση και ‘Ανάληψη.
Mύηση (2): είναι η διαδικασία δια της οποίας μια ψυχή, έχοντας εξαντλήσει τα αποθέματα της μορφικής ζωής κι έχοντας επιτύχει έτσι κυριαρχία και έκφραση, επιστρέφει πάλι στην πηγή της. Aυτό η ψυχή το κάνει με το μέσον πέντε σταδίων, βημάτων ή μυήσεων που είναι η αντιστοιχία στην ενδόμυχη ζωή της ψυχής των πέντε σταδίων δια των οποίων αναπτύσσεται η έκφραση στις αυστηρά ανθρώπινες φυλές, αρχίζοντας απ’ το Λεμούρειο στάδιο, περνώντας απ’ το Ατλάντειο και το Άρειο και συνεχίζοντας μέχρι τις δύο τελευταίες φυλές πάνω στον πλανήτη μας στον παγκόσμιο αυτό κύκλο.
Κάθε μύηση προσεγγίζεται απ’ το μαθητή ή το μυημένο μ’ ένα πνεύμα θείου πειραματισμού, αλλά με μια επιστημονική όψη, γιατί η μύηση είναι μια κορυφαία στιγμή επίτευξης και η επιτυχία είναι μια διαβαθμισμένη σειρά πειραμάτων με την ενέργεια.
Η μύηση είναι στην πραγματικότητα η αναγνώριση των στόχων οι οποίοι εκπληρώνονται από τη Σαμπάλλα. Δεν είναι μια διαδικασία δια της οποίας ο άνθρωπος γίνεται απλά και μόνο Μέλος της Πνευματικής Ιεραρχίας. Η μύηση (όπως την εννοεί ο υποψήφιος) είναι στην πραγματικότητα παρεμπίπτουσα και προπαρασκευαστική για την Ατραπό της Ανώτερης Εξέλιξης
Μύηση, σπουδαιότητα της: O Nόμος της Oμαδικής Προόδου μπορεί ν’ αρχίσει να έχει ένα συνειδητό αποτέλεσμα μόνο στη ζωή του μαθητή που έχει δεσμευθεί και έγινε αποδεκτός. Όταν εδραιώσει ορισμένους ρυθμούς, όταν εργάζεται αποτελεσματικά σε ορισμένες σαφώς αναγνωρισμένες ομαδικές γραμμές κι όταν οριστικά και με κατανοούσα συνείδηση προετοιμάζεται για τις διευρύνσεις της μύησης, τότε ο νόμος αυτός αρχίζει να τον δονεί και μαθαίνει να τον υπακούει ενστικτωδώς, ενορατικά και διανοητικά. Δια της υπακοής σ’ αυτό το νόμο εγκαινιάζεται από το μαθητή η προετοιμασία για μύηση. H προηγούμενη πρόταση διατυπώθηκε έτσι επειδή έχει σπουδαιότητα να συλλάβουν όλοι την αυτο-εγκαινιαζόμενη αναγκαιότητα της μύησης. Kατανοούμε άραγε αυτή τη σπουδαιότητα;
Μύηση 1η : μόνο όταν ο ζηλωτής φτάσει στο σημείο όπου “μπορεί να εισέλθει στο φως του Αγγέλου”, αρχίζει ο Διδάσκαλος ν’ αναλαμβάνει την εκγύμνασή του. Ο μαθητής είναι πια αμετάκλητα και τελικά έτοιμος. Αυτό συμβαίνει στο τρίτο στάδιο, εκείνο της Αποδεγμένης Μαθητείας. Αυτά τα στάδια συνδέονται όλα με τη μια ή την άλλη από τις μυήσεις. Αυτό που ονομάζεται Μικρή Μαθητεία σχετίζεται με την πρώτη μύηση. Η μύηση αυτή συνδέεται με το φυσικό πεδίο και για έναν πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων (όπως τόνισα αρκετές φορές) βρίσκεται πολύ πίσω. Όλοι οι αληθινοί ζηλωτές έχουν λάβει την πρώτη μύηση. Το γεγονός αυτό υποδεικνύεται από τον έντονο αγώνα τους να αναπτυχθούν στην πνευματική ζωή, να ακολουθήσουν το δρόμο του καθορισμένου προσανατολισμού στα πράγματα του πνεύματος και να ζουν με το φως αυτού του πνεύματος….Ο όρος συνεπώς του Αποδεγμένου Μαθητή καλύπτει τα στάδια της πρώτης και δεύτερης μύησης· …περιέρχεται υπό το Νόμο της Έλξης, που μεταφέρει και χειρίζεται την ενέργεια της αγάπης.
Μύηση και Ανταχκάρανα: Δεν υπάρχει μύηση για το μαθητή ωσότου αρχίσει να δομεί συνειδητά την ανταχκάρανα, φέρνοντας έτσι σε στενή σχέση την Πνευματική Τριάδα και το νου σαν την ανώτατη όψη στους τρεις κόσμους· αργότερα φέρνει το φυσικό του εγκέφαλο σε θέση ενός πράκτορα αποτύπωσης πάνω στο φυσικό πεδίο, καταδεικνύοντας έτσι πάλι μια καθαρή ευθυγράμμιση κι έναν άμεσο αγωγό από την Πνευματική Τριάδα κατευθείαν στον εγκέφαλο μέσω της ανταχκάρανα που συνέδεσε τον ανώτερο νου και τον κατώτερο.
Μύηση και ταχύτητα σημερινής εποχής : Κάθε μύηση στην οποία γίνονται δεκτοί οι μαθητές επιτρέπει αυτό το στενότερο αποκρυφιστικό μερισμό στην Ιεραρχική ζωή. Αυτός συνεπάγεται για την προχωρημένη ανθρωπότητα μια αξιοσημείωτη αύξηση της ζωτικότητας και μια ζωτική ένταση και δυναμικότητα. Η αντανάκλασή της στις μάζες φαίνεται από τη συνεχή απαίτηση για ταχύτητα και από την τρομακτική επιτάχυνση της ζωής του ανθρώπινου γένους σε κάθε τμήμα της ζωής. Η επιτάχυνση αυτή συγχρονίζεται με την αύξουσα ετοιμότητα των μαθητών παντού για μύηση – ανάλογα με την περιωπή τους και την αναπτυγμένη τους ικανότητα.
Μύηση και ασθένεια: Στην πρώτη μύηση και αυξανόμενα σ’ όλες τις μυήσεις η ενέργεια έρχεται σε μεγαλύτερη σύγκρουση με τις δυνάμεις· η ψυχική ενέργεια σαρώνει το αιθερικό σώμα και όλα τα κέντρα γίνονται “περιοχές μάχης” με κάποιο κέντρο να τονίζεται περισσότερο απ’ τα άλλα. Η φύση της μάχης δεν είναι πια εκείνη “των δυνάμεων μεταξύ τους”, αλλά είναι τώρα μεταξύ των ενεργειών και των δυνάμεων κι αυτό δημιουργεί την οξύτητα των δοκιμασιών της μύησης· αυτή προκαλεί τόσες πολλές φυσικές ασθένειες μεταξύ εκείνων που έλαβαν ή ετοιμάζονται να λάβουν την πρώτη και δεύτερη μύηση. Κι εξηγεί επίσης τις ασθένειες των αγίων!
Αποφασίσθηκε λοιπόν ότι μια αληθινότερη εικόνα της φύσης της μαθητείας μπορούσε να μεταδοθεί στον εν αναμονή ζηλωτή, η παρεξηγημένη αρχή της αποκρυφιστικής υπακοής έπρεπε να “επαναδρομολογηθεί” και οι άνθρωποι έπρεπε να αφεθούν “ελεύθεροι για διείσδυση” και να διδαχθούν την αναγκαία ολιγολογία δια της δοκιμασίας και της εμπειρίας.
Απ’ όπου, αδελφοί μου, η πλατιά έκταση της υλικής καταστροφής που παρατηρείται σε κάθε χώρα, τα βάθη της φυσικής φτώχειας στην οποία έχουν βυθιστεί ή βυθίζονται όλοι οι άνθρωποι, η απόσπαση από την προτεραιότητα των πραγμάτων που επιβάλλεται και η αναγκαιότητα για την ανοικοδόμηση της ανθρώπινης ζωής πάνω σε σταθερότερες αξίες από τις φυσικές.
Μύηση , καταγραφή της: ….η μύηση μπορεί να ληφθεί στην περίοδο του διαλείμματος μεταξύ των ενσαρκώσεων, ή αλλιώς αμέσως μετά την επιστροφή στη ζωή του φυσικού πεδίου. Το τελευταίο είναι το πιθανότερο για εκείνους που δε λαμβάνουν μυήσεις ανώτερες της τρίτης· και προς το παρόν δεν προετοιμάζω μαθητές γι’ αυτή τη μύηση. Θεωρείται συνήθως ουσιώδες οι μαθητές που λαμβάνουν τη δεύτερη ή την τρίτη μύηση να τις καταγράφουν στην εγκεφαλική τους συνείδηση. Όπως σας έχω πει συχνά, η μυημένη συνείδηση δεν είναι ο παράγοντας που απαιτείται να καταγραφεί έτσι· σπάνια συμβαίνει αυτό. Η αναγνώρισή της έρχεται όταν ο υποψήφιος συμμετέχει στην “εσωτερική εγκατάσταση” ενός υποψηφίου στις τάξεις της Μεγάλης Λευκής Στοάς. Αυτό που πρέπει και τελικά καταγράφει ο μαθητής που υφίσταται τη μύηση (και χρησιμοποιώ εσκεμμένα τη λέξη “υφίσταται”) είναι οι κρίσεις που επιφέρουν την καταλληλότητά του να λάβει μύηση….. Όπως συχνά σας είπα, ένας άνθρωπος είναι μυημένος πριν από κάθε μυητική τελετή. Η τελετή αφορά την ιεραρχική αναγνώριση του μαθητή κι όχι την καταλληλότητα του υποψηφίου
Μυήσεων ενδιάμεσα: Πρέπει να τονίσω ότι κανένας μυημένος δεν εκδηλώνει ακόμη πλήρη έλεγχο στη διάρκεια της ενδιάμεσης περιόδου μεταξύ οποιασδήποτε μύησης και της επόμενης ανώτερης μύησης· η ενδιάμεση περίοδος θεωρείται σαν ένας “κύκλος τελειοποίησης”. Εκείνο που αφήνεται πίσω και υποτάσσεται στην ανώτερη αντίληψη, κυριαρχείται βραδέως από ενέργειες που πρέπει να αποδεσμευθούν στη συνείδηση του μυημένου κατά τη μύηση για την οποία προετοιμάζεται. Η ενδιάμεση αυτή περίοδος είναι πάντα μεγάλης δυσκολίας.
Μύηση ομίλου: Εξετάσαμε λοιπόν συνοπτικά αλλά υποδηλωτικά τέσσερις ποιότητες που χρειάζεται να αναπτύξει, να μελετήσει και να επιτύχει από κοινού ο όμιλος που προετοιμάζεται για μύηση. Αυτές είναι:
1. Η επίτευξη μιας μη-συναισθηματικής ομαδικής αλληλοσχέτισης.
2. Η γνώση να χρησιμοποιεί εποικοδομητικά τις δυνάμεις της καταστροφής.
3. Η επίτευξη της δύναμης να εργάζεται σαν μικρογραφία της Ιεραρχίας και σαν ομάδα που επιδεικνύει ενότητα στην ποικιλία.
4. Η καλλιέργεια της δύναμης της αποκρυφιστικής σιωπής.
Μύησης μυστικά και Βασίλεια : Σε κάθε μύηση εξηγείται στο μυημένο ένα από τα πέντε μυστικά και αποκαλούνται με τα ακόλουθα πέντε ονόματα τα οποία είναι μια απόπειρα εκ μέρους μου να ερμηνεύσω συμβολικά το αρχαίο όνομα ή σημείο:
1 Το ορυκτό βασίλειο................................................................................. Το μυστικό της λαμπρότητας του φωτός.
2.Το φυτικό βασίλειο................................................................................. Το μυστικό του ιερού αρώματος.
3.Το ζωικό βασίλειο................................................................................... Το μυστικό της ακολούθησης της οσμής.
4.Το ανθρώπινο βασίλειο...................................................................... Το μυστικό της διπλής ατραπού ή της διπλής πνοής.
5.Το βασίλειο των ψυχών...................................................................... Το μυστικό του χρυσού ρόδου του φωτός.
Μυήσεις : Θα ήθελα να σας υπενθυμίσω εδώ, αν και πρόκειται για περιττή πληροφορία, ότι η πέμπτη κύρια μύηση στον πλανήτη μας είναι η πρώτη κοσμική μύηση, όπως ακριβώς η τρίτη μύηση είναι η πρώτη συστημική. Οι δύο πρώτες μυήσεις είναι πλανητικές στις επιπτώσεις τους. Η αστρολογική σημασία της παραπάνω δήλωσης είναι βαθιά και εσωτερική.
Μύστης:. Είναι ένας Διδάσκαλος, ή ένα ανθρώπινο όν, πού αφού διάβηκε την ατραπό τής εξελίξεως και εισήλθε στην τελική φάση αυτής της Ατραπού, την Ατραπό της Μυήσεως, έλαβε πέντε από τις Μυήσεις και γι’ αυτό εισήλθε στο Πέμπτο ή Πνευματικό βασίλειο.
Μυστηριώδες Ζώδιο : Ο Αιγόκερος, κρύβει το μυστικό των κροκοδείλων ή του Μακάρα
Μυστικισμός: ασχολείται με την εξελισσόμενη ζωή, τον ένδον Θεό, ανέρχεται με την έφεση και την εντονότατη αφοσίωση στoν ένδον Θεό ή στο Διδάσκαλο που αναγνωρίζει.
Μυστικιστής: Ένας νέος τύπος μυστικιστή πρόκειται να αναγνωρισθεί· διαφέρει από τους μυστικιστές του παρελθόντος (εκτός από λίγες χαρακτηριστικές περιπτώσεις) ως προς το πρακτικό του ενδιαφέρον για τις τρέχουσες παγκόσμιες υποθέσεις κι όχι μόνο για τα θρησκευτικά και εκκλησιαστικά ζητήματα· διακρίνεται από την έλλειψη ενδιαφέροντος για την προσωπική του ανάπτυξη, από την ικανότητά του να βλέπει το Θεό ενυπάρχοντα σε όλες τις πίστεις κι όχι μόνο στον ιδιαίτερο τύπο της θρησκευτικής του πεποίθησης, καθώς κι από την ικανότητά του να βιώνει τη ζωή του στο φως της θείας Παρουσίας. Όλοι οι μυστικιστές ήταν σε θέση να το κάνουν αυτό σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, αλλά διαφέρει από εκείνους του παρελθόντος, επειδή είναι σε θέση να υποδείξει σαφώς στους άλλους τις τεχνικές της Ατραπού· συνδυάζει τόσο την κεφαλή όσο και την καρδιά, τη νοημοσύνη και το αίσθημα, μαζί με μια ενορατική αντίληψη που μέχρι τώρα έλειπε. Το διαυγές ψυχρό φως της Πνευματικής Τριάδας φωτίζει τώρα το δρόμο του σύγχρονου μυστικιστή κι όχι μόνο το φως της ψυχής κι αυτό θα συμβαίνει όλο και περισσότερο.
Μυστικιστές, δυσχέρειες στις οποίες είναι επιρρεπείς : είναι τέσσερις:
1. Αποζωτικοποίηση. O μυστικιστής έλκεται τόσο σταθερά “προς τα πάνω στη χώρα των ονείρων του, στο πρόσωπο του ιδεαλισμού του ή στο πνευματικό ιδεώδες της έφεσής του, ώστε αντιστρέφει την κανονική και υγιή διαδικασία “του Δρόμου της συνεχούς υλοποίησης του Πραγματικού”. Zει ολοκληρωτικά στον κόσμο της έφεσής του κι έτσι παραμελεί τη ζωή του φυσικού πεδίου και γίνεται όχι μόνο μη πρακτικός αλλά και αρνητικός στο φυσικό πεδίο. Έλκει όλες τις ζωικές του δυνάμεις προς τα πάνω, έτσι ώστε το φυσικό σώμα και η ζωή στο φυσικό πεδίο πάσχουν. Τεχνικά οι δυνάμεις του ηλιακού πλέγματος δεν έλκονται προς τα πάνω στο κέντρο της καρδιάς, όπως θα έπρεπε, ούτε και η ενέργεια της καρδιάς διαχύνεται με αφίλαυτη αγάπη στην ανθρωπότητα· όλες εστιάζονται και διανέμονται στο ανώτατο επίπεδο της αστρικής συνείδησης και αποστέλλονται για να τροφοδοτήσουν τις δυνάμεις του αστρικού σώματος. Αντιστρέφουν συνεπώς την κανονική διαδικασία και το φυσικό σώμα πάσχει θλιβερά.
Η μελέτη των βίων των αγίων και μυστικιστών θα αποκαλύψει σε μεγάλο βαθμό αυτό το πρόβλημα κι ακόμη στις σχετικά σπάνιες περιπτώσεις όπου έγινε κάποια συγκεκριμένη υπηρεσία στην ανθρωπότητα, τα κίνητρα ήταν συχνά η ικανοποίηση κάποιας αισθητής ανάγκης ή υποχρέωσης που εξυπηρετούσε το μυστικιστή, δίνοντάς του συναισθηματική ικανοποίηση και ανταμοιβή. Aυτή η αποζωτικοποίηση ήταν συχνά τόσο υπερβολική ώστε οδηγούσε όχι μόνο σε νευρική εξασθένηση, σε καταστάσεις μεντιουμισμού και σε άλλες παθολογικές εξελίξεις, αλλά μερικές φορές και στον καθαυτό θάνατο.
2. Παραπλάνηση. H δραματική ζωή του μυστικιστή και η συνεχής καλλιέργεια του οράματος (όποιο κι αν ήταν) οδήγησε επίσης σε πολλές περιπτώσεις σε σοβαρή, αν και μη αναγνωρισμένη, ψυχολογική διαταραχή. Tο όραμα απορροφούσε ολόκληρη την προσοχή του μυστικιστή κι αντί να του δείχνει ένα στόχο που θα μπορούσε να επιτύχει κάποια μέρα, ή που υπήρχε στη συνείδησή του σαν σύμβολο μιας εσώτερης πραγματικότητας την οποία κάποια μέρα θα γνωρίσει όπως είναι αληθινά, ζούσε πάντα μέσα στη δική του σκεπτομορφή αυτού του στόχου. Το ισχυρό αυτό όνειρο, η καθορισμένη αυτή σκεπτομορφή (που δομήθηκε χρόνο με το χρόνο μέσω έφεσης, λατρείας και πόθου) κατέληγε να τον κατατρέχει σε τέτοια έκταση ώστε τελικά καταντούσε να εκλαμβάνει το σύμβολο σαν πραγματικότητα. Μερικές φορές πέθαινε απ’ την έκσταση που προκαλούσε αυτή η ταύτισή του με το όραμα. Ωστόσο θα ήθελα να τονίσω εδώ ότι η αληθινή επίτευξη του μυστικιστικού στόχου, έτσι ώστε να μη βλέπεται πια αλλά να πραγματώνεται σαν γεγονός, δεν έχει ποτέ σκοτώσει κανέναν. Eίναι η παραπλάνηση που σκοτώνει. Mόνο όταν η εστία της ζωής είναι στο αστρικό σώμα, όταν η επίχυση της ψυχικής δύναμης στρέφεται επίσης εκεί κι όταν το καρδιακό κέντρο υπερενεργοποιείται, ο μυστικιστής πεθαίνει σαν αποτέλεσμα της έφεσής του. Όταν δε λαμβάνει χώρα ο θάνατος (κι αυτό είναι κάπως ασυνήθιστο), συναντάμε συχνά σοβαρές ψυχολογικές δυσχέρειες. Η υλοποίηση του οράματος σε αστρική ύλη, η ανάπτυξή του με τη δύναμη του συναισθήματος (που καμουφλάρεται σαν αφοσίωση) και η αποτυχία του μυστικιστή είτε να εισέλθει στο βασίλειο της νοητικής αντίληψης είτε να φέρει σε φυσική έκφραση το ιδεαλιστικό του όνειρο, βρίσκονται στη ρίζα του προβλήματος. O άνθρωπος παραπλανάται απ’ ό,τι καλύτερο έχει μέσα του· είναι το θύμα μιας φαντασίωσης που ενσωματώνει ό,τι ανώτερο γνωρίζει· καταβάλλεται από τη γοητεία της πνευματικής ζωής· αποτυγχάνει να διακρίνει ανάμεσα στο όραμα και το Σχέδιο, ανάμεσα στο κατασκευασμένο απατηλό των αιώνων της μυστικιστικής δραστηριότητας και το Πραγματικό που στέκει πάντα στο υπόβαθρο της ζωής του ολοκληρωμένου ανθρώπινου όντος.
Mη λησμονείτε ότι το όραμα (του Παραδείσου, του Θεού, του Χριστού, οποιουδήποτε πνευματικού ηγέτη ή οποιασδήποτε χιλιετίας) βασίζεται στις περισσότερες περιπτώσεις στα όνειρα και τις εφέσεις των μυστικιστών ανά τους αιώνες, οι οποίοι φώτισαν τη μυστικιστική παράδοση, χρησιμοποίησαν την ίδια ορολογία και τα ίδια σύμβολα για να εκφράσουν αυτό που νιώθουν και στο οποίο ανατείνουν και ποθούν με τόση λαχτάρα. Όλοι νιώθουν την ίδια Πραγματικότητα που βρίσκεται πίσω από τη γοητεία της παγκόσμιας έφεσης· όλοι ντύνουν την επιθυμία και τον πόθο τους με τις ίδιες συμβολικές μορφές – γάμο με τον Αγαπημένο, ζωή στην Aγία Πόλη, συμμετοχή σε κάποιο εκστατικό όραμα του Θεού, λατρεία κάποιας θεοποιημένης κι αγαπημένης Aτομικότητας, όπως ο Xριστός, ο Bούδδας, ο Σρι Kρίσνα, πορεία με το Θεό στον κήπο της ζωής, τον κήπο του Kυρίου, κατάκτηση της βουνοκορφής όπου βρίσκεται ο Θεός κι όπου όλα αποκαλύπτονται. Tέτοιες είναι μερικές απ’ τις μορφές με τις οποίες ντύνεται η έφεσή τους και ικανοποιείται η αίσθηση της δυαδικότητάς τους.
Όταν στους σύγχρονους αυτούς καιρούς το μυστικιστικά προσανατολισμένο άτομο βρεθεί στη φροντίδα ενός συνετού ψυχολόγου, ο τελευταίος θα ήταν σκόπιμο να αναπτύξει μέσα του με λεπτότητα και σταδιακά έναν κύκλο αμφιβολίας που να οδηγεί ακόμη και σε πρόσκαιρο αγνωστικισμό. Tο αποτέλεσμα θα είναι η ταχεία εδραίωση της επιθυμητής ισορροπίας. Θα ήθελα να επισύρω την προσοχή σας στις λέξεις “με λεπτότητα και σταδιακά”. H ενθάρρυνση για μια κανονική φυσική ζωή, με τα συνήθη ενδιαφέροντά της, την εκπλήρωση των υποχρεώσεων και ευθυνών της και τη συνήθη φυσική λειτουργία της φύσης, πρέπει να επιφέρει σε μεγάλο βαθμό έναν υγιή και αναγκαίο προσανατολισμό.
3. Παραλήρημα. Xρησιμοποιώ τη βαριά αυτή λέξη εσκεμμένα εφόσον ασχολούμαι με τα επικίνδυνα και δύσκολα στάδια της μυστικιστικής ζωής. Όταν η παραπλάνηση του μυστικιστή και η αποζωτικοποίησή του περάσουν ένα ορισμένο σημείο, φτάνει στο στάδιο όπου δεν έχει πραγματικά κανένα εσώτερο έλεγχο, αναπτύσσει τη μυστικιστική αίσθηση μέχρι του σημείου να μην έχει καμιά αίσθηση αναλογίας, όπου οι συμβάσεις (καλές ή κακές), η κοινωνική εκπαίδευση, η οικονομική ευθύνη, οι ανθρώπινες υποχρεώσεις κι όλες οι όψεις της καθημερινής ζωής, που ολοκληρώνουν το ανθρώπινο μέρος στο σύνολο της ανθρωπότητας, αποτυγχάνουν ν’ αστυνομεύσουν την κατώτερη φύση. H εξωτερική του έκφραση γίνεται ανώμαλη και ο ίδιος (από τη σκοπιά της ανώτατης και καλύτερης αίσθησης των αξιών) αντικοινωνικός. Η αντικοινωνική αυτή στάση εκτείνεται από το σχετικά συνήθη φανατισμό που αναγκάζει τον κάτοχό του να βλέπει μόνο μια άποψη από τις πολλές πιθανές, μέχρι ορισμένες έντονες και αναγνωρίσιμες μορφές παράνοιας. Τότε ο μυστικιστής κατατρέχεται από τη δική του ιδιάζουσα σκεπτομορφή της αλήθειας και της πραγματικότητας. Έχει μόνο μια ιδέα στο κεφάλι του. O νους του δε λειτουργεί, γιατί ο εγκέφαλός του έχει γίνει όργανο της αστρικής του φύσης και καταγράφει μόνο τη φανατική του αφοσίωση και τη συναισθηματική του κατοχή.
Aκολουθεί μια περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος εκφράζεται με πολλούς ανεπιθύμητους τρόπους που περιλαμβάνουν πολύ έντονη μονομέρεια, πραγματικό φανατισμό, σαδιστική προσπάθεια με υποτιθέμενο πνευματικό κίνητρο (όπως την είδαμε στην Iερά Eξέταση) και ορισμένες μορφές νοητικής κατάρρευσης. Μιλώντας αποκρυφιστικά, “το πύρινο όραμα προχωρεί στην καύση του θύματός του, καταστρέφοντας έτσι το νήμα που κρατά το νου και τον εγκέφαλό του σε στενή φιλία”. Ο πύρινος αστρικός αυτός πυρετός προκαλεί κατ’ ανάγκη ένα αποτέλεσμα στο φυσικό σώμα καθώς και στην έκφραση της προσωπικότητας και τότε το πρόβλημα μπορεί να αναγνωρισθεί απ’ τους άλλους σαν πραγματικό και σοβαρό σε συνέπειες και αποτελέσματα. Συχνά λίγα μπορούν να γίνουν· μερικές φορές καμιά απόπειρα βοήθειας δεν είναι επωφελής. O μυστικιστής, για τη ζωή αυτή, έχει κάνει στον εαυτό του ανεπανόρθωτη ζημιά. H θεραπευτική επίδραση του θανάτου και το διάλειμμα της ζωής πέρα απ’ το φυσικό πεδίο πρέπει να κάνουν το ευεργετικό τους έργο,
4. Aπόσπαση. Είναι ένα από τα κύρια ψυχολογικά προβλήματα που οδηγούν στο σύνηθες φαινόμενο του διχασμού. Eίναι ένα από τα δυσκολότερα ν’ αντιμετωπισθούν. O μυστικιστής που δεν μπορεί να δει τίποτε άλλο εκτός από το όραμά του, που καταγράφει αυτό το όραμα μόνο με όρους συμβολικών μορφών, σεξουαλικού πόθου, αγωνιώδους έφεσης και έντονης “ζωής της επιθυμίας” στα όνειρα και τις λαχτάρες, μπορεί τελικά να επιτύχει να αποκόψει κάθε ορθή σχέση τόσο μέσα του (με το φυσικό του σώμα σ’ ένα μέρος, τη συναισθηματική του ζωή να κατευθύνεται σε άλλο και το νου του απορροφημένο αλλού) όσο και με το περιβάλλον του και τις περιρρέουσες ευθύνες, έτσι ώστε να ζει ολοκληρωτικά σε έναν κόσμο δικής του κατασκευής – αποσπασμένος, ασυγκίνητος και ανεπηρέαστος από τις κανονικές υποθέσεις ή τις ανθρώπινες φωνές. Προκαλείται μερικές φορές και από μια μη αναγνωρισμένη επιθυμία διαφυγής απ’ την ευθύνη, απ’ τον πόνο και την πλήξη της καθημερινής ζωής ή από τα κολλημένα χέρια όσων τον αγαπούν· μπορεί να μεταφερθεί από μια άλλη ζωή μυστικιστικής εμπειρίας η οποία πρέπει σ’ αυτή τη ζωή να υπερπηδηθεί και να ξεπεραστεί, αφού υπηρέτησε το χρήσιμο σκοπό της κι έκανε το αναγκαίο έργο. Πρόκειται για μια απόσπαση εσφαλμένου είδους.
Μυστικιστής και Αποκρυφιστής:
Οι βασικοί τόνοι που αναγνωρίζει επί του παρόντος ο μυστικιστής και τους οποίους είναι πρόθυμος επίσης να αποδεχθεί ο θρησκευτικός συγγραφέας και διανοητής, είναι εκείνοι του αισθήματος, της ευαισθησίας στη θεία ύπαρξη, της αναγνώρισης ενός οράματος του Θεού που αρκεί για να ικανοποιήσει την ατομική ανάγκη κι έτσι να φέρει ανακούφιση, της ειρήνης, της κατανόησης και της αντίληψης της θειότητας μέσα και έξω, συν της σχέσης του ανθρώπου με κάποιο εξωτερικό Παράγοντα που ονομάζεται Θεός, ή Eαυτός, ή Xριστός. Aυτή η στάση χρωματίζεται πάντοτε από μια αίσθηση δυαδικότητας· οδηγεί στην επίτευξη της ένωσης – μιας ένωσης για την οποία η γαμήλια σχέση παραμένει ακόμη το καλύτερο σύμβολο και παράδειγμα, όπως μαρτυρούν τα κείμενα των μυστικιστών όλων των περιόδων και εθνικοτήτων και στην οποία διατηρείται η συνείδηση των δύο ταυτοτήτων.
Οι βασικοί τόνοι της αποκρυφιστικής ζωής υπήρξαν (και ορθά) οι τόνοι της γνώσης, της νοητικής προσέγγισης στο πρόβλημα της θειότητας, της αναγνώρισης της θείας ενύπαρξης και του γεγονότος ότι “καθώς Aυτός ούτω και ημείς”. Ωστόσο δεν υπάρχει αίσθηση δυαδικότητας. O στόχος είναι η επίτευξη μιας τόσο επιδοκιμασμένης και αναγνωρισμένης ταύτισης ώστε ο άνθρωπος να γίνει αυτό που είναι – ένας Θεός και τελικά Θεός σε εκδήλωση. Δεν είναι το ίδιο πράγμα με τη μυστικιστική ένωση.
Kι όμως το όλο θέμα είναι μυστικιστικό κι έμφυτα υποκειμενικό. Πρέπει να έρθει ο καιρός που ο μυστικιστής θα εκτιμήσει και θα ακολουθήσει το δρόμο της κεφαλής κι όχι μόνο το δρόμο της καρδιάς. Θα μάθει να αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να χάσει την αίσθηση του Αγαπημένου στη γνώση ότι αυτός κι ο αγαπημένος είναι ένα κι ότι το όραμα πρέπει και θα εξαφανισθεί καθώς θα το υπερβαίνει (σημειώστε αυτή τη φράση) με τις μέγιστες διαδικασίες της ταύτισης μέσω μύησης.
O αποκρυφιστής με τη σειρά του πρέπει να μάθει να περιλαμβάνει τη μυστικιστική εμπειρία με πλήρη κατανοούσα συνείδηση σαν μια άσκηση ανακεφαλαίωσης, πριν την υπερβεί και προχωρήσει σε μια σύνθεση και μια περιεκτικότητα της οποίας η μυστικιστική προσέγγιση είναι μόνο η αρχή και η οποία παραμένει για το μυστικιστή ανεπίγνωστη.
O μυστικιστής τείνει να νιώθει ότι ο αποκρυφιστής υπερεκτιμά το δρόμο της γνώσης κι επαναλαμβάνει επιπόλαια ότι ο νους είναι ο σφαγέας του πραγματικού κι ότι η διανόηση δεν μπορεί να του δώσει τίποτε. O αποκρυφιστής τείνει εξίσου να περιφρονεί το μυστικιστικό δρόμο και να θεωρεί τη μυστικιστική μέθοδο ότι “βρίσκεται πολύ πίσω του”. Αλλά αμφότεροι πρέπει να μάθουν να βαδίζουν το δρόμο της σοφίας. O μυστικιστής πρέπει και αναπόφευκτα θα γίνει αποκρυφιστής κι αυτό είτε του αρέσει η διαδικασία είτε όχι. Δεν μπορεί να την αποφύγει μακροπρόθεσμα, αλλά ο αποκρυφιστής δε θα είναι αληθινός μέχρι να ανακτήσει τη μυστικιστική εμπειρία και να την ερμηνεύσει με όρους σύνθεσης. Xρησιμοποιώ λοιπόν τις λέξεις “μυστικιστής και μυστικιστικός” για να περιγράψω το νοήμονα, εξαιρετικά νοητικό άνθρωπο και τις διαδικασίες του πάνω στην Aτραπό της Mαθητείας.
Μυστικισμός και πρώτη Μύηση: Η πρώτη μύηση μπορεί να θεωρηθεί σαν ο στόχος και η ανταμοιβή της μυστικιστικής εμπειρίας· δεν είναι κατά βάση αποκρυφιστική εμπειρία με την αληθινή έννοια του όρου, γιατί σπανίως γίνεται ακριβώς αντιληπτή ή προετοιμάζεται κάποιος συνειδητά γι’ αυτή, όπως στην περίπτωση των μεταγενέστερων μυήσεων και γιαυτό οι δύο πρώτες μυήσεις δε θεωρούνται κύριες μυήσεις. Στη μυστικιστική αντίληψη υπάρχει φυσιολογικά και κανονικά μια έμφαση στο δυαδισμό, αλλά στη νέα περιοχή ανέλιξης – που την οραματιζόμαστε κι αργότερα αγωνιζόμαστε και την κατακτούμε μύηση με μύηση – επιτυγχάνεται η ενότητα κι εξαφανίζεται ο δυαδισμός. Οι σπουδαστές πρέπει λοιπόν να έχουν κατά νου την ακόλουθη συγκεκριμένη αποκρυφιστική ιδέα: Ο μυστικιστικός Δρόμος οδηγεί στην πρώτη μύηση. Έχοντας επιτελέσει το σκοπό του εγκαταλείπεται κι έπειτα ακολουθείται ο “φωτισμένος Δρόμος” του αποκρυφισμού, που οδηγεί στις φωτισμένες περιοχές των ανώτερων καταστάσεων συνείδησης.
Μωάμεθ: Ο Μωάμεθ γεννήθηκε στα 570 μ.Χ. στη Μέκκα, από φτωχή οικογένεια κι επειδή έμεινε ορφανός, ανατράφηκε από ένα συγγενή του, το θείο του Αμπού Ταλίμπ. Δεν έμαθε γράμματα, αλλά τα εμπορικά του ταξίδια πλούτισαν τις γνώσεις του, ενώ οι σχέσεις του με τους Ισραηλίτες και τους χριστιανούς του έβαλαν στο νου την ιδέα να γίνει κι αυτός ιδρυτής μιας θρησκείας, όπως ο Χριστός. Όταν ήταν 25 χρονών παντρεύτηκε κι από τότε και για 15 χρόνια έζησε μελετώντας και κάνοντας προσευχές σε μια σπηλιά της Μέκκας. Μια μέρα, όπως ο ίδιος έλεγε, εμφανίστηκε μπροστά του ο αρχάγγελος Γαβριήλ και του αποκάλυψε ότι αυτός ήταν ο αληθινός προφήτης. Τότε απόκτησε τους πρώτους οπαδούς του, που ονομάστηκαν μουσουλμάνοι, αφοσιωμένοι δηλαδή στο Θεό και τους πρώτους εχθρούς του, που δε φάνηκαν πρόθυμοι να δεχτούν τις γνώμες του και τον καταδίωξαν. Ο Μωάμεθ όμως δεν έχασε το θάρρος του κι έφυγε για τη Μεδίνα, (622) όπου έγινε δεκτός με μεγάλη χαρά απ' τον κόσμο κι απόκτησε πολλούς οπαδούς. Τότε, παίρνοντάς τους μαζί του, πήγε στη Μέκκα, όπου άρχισε τον ιερό πόλεμο, τον πόλεμο για τη διάδοση της πίστης με τη βία. "Εγώ, ο τελευταίος απ' τους προφήτες, στέλνομαι απ' το Θεό, κρατώντας ξίφος", έλεγε στο κήρυγμά του. "Να μη συζητούν οι κήρυκες της πίστης μας. Να σκοτώνουν καθένα που αρνείται να υποταχτεί στο νόμο. Ο μαχόμενος για την πίστη, είτε νικήσει είτε πέσει, θ' αμειφτεί γενναία. Το ξίφος είναι το κλειδί του Παραδείσου και της Κόλασης". Τη διδασκαλία του ο Μωάμεθ την ονόμασέ ισλάμ (=αφοσίωση στο Θεό) και τους οπαδούς του μουσλίμ (=αφοσιωμένους). ΓιΆυτό η νέα Θρησκεία ονομάστηκε ισλαμισμός και μουσουλμανισμός, αλλά και μωαμεθανισμός απ' το όνομα του ιδρυτή της. Τα κύρια δόγματά της είναι: 1) Ένας Θεός υπάρχει και προφήτης του είναι o Μωάμεθ, 2) η ψυχή είναι αθάνατη 3) οι πράξεις των ανθρώπων είναι καθορισμένες από πριν, απ' το Θεό, δηλαδή υπάρχει το πεπρωμένο, το γραφτό (κισμέτ) και 4) απαγορεύεται η παράσταση του Θεού με εικόνες κι αγάλματα. Τα δόγματα αυτά περιλαμβάνονται: 1) στο Κοράνιο (Κουράν ή Βιβλίο του Θεού), που το πήρε ο αρχάγγελος Γαβριήλ απ' το στόμα του Θεού και το υπαγόρεψε στο Μωάμεθ, 2) στη Σουννά, που είναι συλλογή παραδόσεων με ρητά του Μωάμεθ και στοιχεία απ' τη ζωή και το έργο του, 3) στην Κιγιάς, την εφαρμογή της λατρείας και των δοξασιών και 4) στην Ιντζμά, που βρίσκονται οι θρησκευτικοί θεσμοί. Μερικά απ' τα δόγματα του μωαμεθανισμού προέρχονται απ' τις ειδωλολατρικές θρησκείες, άλλα απ' το χριστιανισμό και τον ιουδαϊσμό κι άλλα απ' το ζωροαστρισμό. Ο μωαμεθανισμός διατήρησε το θεσμό της δουλείας και της πολυγαμίας και διδάσκει την προσευχή, πέντε φορές την ημέρα, τη νηστεία στις μέρες του Ραμαζάν, την προσκύνηση του βράχου Κααβά της Μέκκας τουλάχιστον μια φορά στη διάρκεια της ζωής κάθε πιστού, την ελεημοσύνη κι ακόμη την εξάπλωση του μωαμεθανισμού, έστω και με τη βία. .( εγκυκλ. Χριστόπουλος)
Μωαμεθανισμός : που αριθμεί τόσο πολλούς οπαδούς, είναι επίσης υπό την έκτη ακτινική επιρροή, αλλά δεν πρόκειται για μεγάλη βασική θρησκεία, αφού είναι ένα υβριδικό παρακλάδι του Χριστιανισμού με μια χροιά Ιουδαϊσμού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου